- پیش گفتار 3
- بخش اوّل: ساختار مذهبی اهل سنت در ایران 6
- اشاره 6
- مذاهب اربعه در ایران 6
- جمعیت مذاهب اربعه 8
- مراکز دینی و حوزه های علمیه ی اهل سنت در ایران 8
- سازمان دینی اهل سنت در ایران 12
- تمایزهای مذاهب اربعه با یکدیگر 15
- اشاره 15
- اشاره 15
- 1_ بنیانگذاران فکری 15
- بخش دوم: تمایز و اشتراک مذاهب اربعه با یکدیگر 15
- 2 _ باورهای فکری درباره ی قیاس و استحسان 16
- 3 _ قدمت قرآن 18
- الف _ «نماز جمعه» 19
- اشاره 19
- 4_ عبادت ها 19
- ب _ «نماز جماعت» 21
- اشاره 22
- 5 _ محرمات 22
- الف _ غنا 22
- ب _ تراشیدن ریش 24
- 6 _ عملکردهای سیاسی 25
- مالکی 25
- حنفی 25
- اشاره 25
- شافعی 25
- حنبلی 27
- 1 _ توحید 28
- اشتراک های مذاهب اربعه با یکدیگر 28
- اشاره 28
- 2 _ قرآن 29
- 4 _ پیامبر صلی الله علیه و آله و تدوین فکر دینی 30
- 3 _ معاد 30
- 5 _ خلافت 31
- 6 _ پیشینه ی تاریخی 31
- 7 _ واجبات و محرمات 32
- 8 _ اجتهاد در دین 33
- 9 _ عبادت 33
- 10_ ازدواج و طلاق 34
- 1 _ ولایت و رهبری 37
- تمایز و اشتراک مذاهب اربعه با مذهب امامیه 37
- تمایزهای مذاهب اربعه با مذهب امامیه 37
- اشاره 37
- بخش سوم: تمایز و اشتراک مذاهب اربعه با مذهب امامیه 37
- اشاره 37
- 2_ تأسیس مذهب 39
- 3_ اجتهاد 41
- 4 _ جبر و اختیار 44
- اشاره 45
- 1_ همراهی با نظام 45
- اشتراک های پیروان مذاهب اربعه با مذهب امامیه 45
- الف _ اشتراک سیاسی 45
- اشاره 45
- 2_ پیروی از ولی امر و رهبری 47
- 3_ آسیب شناسی اشتراک سیاسی 49
- ب _ اشتراک اجتماعی 51
- اشاره 51
- 1_ میهن دوستی 51
- 2_ فرهنگ شهادت 53
- اشاره 55
- 3_ آداب و رسوم 55
- 1_3_ معاشرت 55
- 2_3_ سرگرمی ها 57
- 4_ دیگر دوستی 59
- 5_ فرهنگ تعاون 60
- 1_6_ حقوق زن و مرد در نظام خانواده 62
- اشاره 62
- 6_ نظام خانوادگی 62
- 2_6_ مشروعیت ازدواج با مذاهب دیگر 65
- اشاره 66
- 1_ حجاب و غیرت ناموسی 66
- ج _ اشتراک فرهنگی 66
- 2_ فعالیت های سیاسی _ اجتماعی زنان 68
- 1_ توحید و شرک 72
- د _ اشتراک اعتقادی 72
- اشاره 72
- الف _ توحید 72
- اشاره 72
- ب _ شرک 73
- 2_ حدود و ارتداد 75
- 3_ اهلبیت و مهدویت 78
- 4_ تقیه و جواز آن 82
- 5_ اولی الامر 86
- اشاره 88
- 1_ پیروی از احکام مذهبی 88
- ه _ اشتراک عبادی 88
- 2_ اهمیت واجبات و مستحبات 89
- 3_ حساسیت های عبادی 91
- 4_ ضرورت نماز جماعت 93
- 5_ جایگاه و پی آمدهای دعا 94
- 6_ قداست اماکن مقدسه 96
- بخش چهارم: نقش استعمار در چندگانگی مذاهب اسلامی 98
- اشاره 98
- نقش استعمار در چندگانگی مذاهب اسلامی 99
- زیان های اختلاف پیروان مذاهب اسلامی در برابر تهدید استعمار 100
- 1_ کاهش جایگاه ارزش های مذهبی 100
- 2_ رکود جنبش های فکری و سیاسی: 102
- 3_ در تنگنا قرار گرفتن دولت مرکزی: 103
- 4_ تحریک تعصب های بی جا: 106
- بزرگ نمایی اختلاف ها ابزار سلطه ی فرهنگی استعمار 107
- 1_ گسترش مواد مخدر 110
- اشاره 110
- گسترش بحران هویت مذهبی _ فرهنگی در جامعه ی اسلامی (آسیب شناسی مشترک) 110
- 2_ تجمل گرایی 111
- 3_ مدپرستی 112
- پیشنهادهایی برای دست یابی به وحدت 114
- اشاره 114
- 1_ ایجاد همدلی 114
- بخش پنجم: پیشنهادهایی برای دست یابی به وحدت 114
- اشاره 114
- 2_ تقویت نظری و عملی مبانی مشترک 115
- 3_ احترام به اصول و اندیشه ها 116
- 5_ تنش زدایی 117
- 4_ دوری از موج آفرینی 117
- اشاره 118
- راه کارهای تبیین اشتراک ها 118
- 1_ توجه به پیشینه ی مذاهب در ایران 118
- اشاره 119
- ایجاد حس مسؤولیت 119
- 2_ تقویت ارزش های مذهبی نزدیک با تشیع 119
- 1_ بیداری وجدان دینی _ انسانی 120
- 2_ برانگیختن انگیزه های مذهبی 120
- 1_ زنده ساختن فرهنگ تعاون 121
- عوامل انگیزش مذهبی 121
- اشاره 121
- 3_ امنیت همگانی 122
- 2_ شعار استقلال طلبی 122
- 5_ تبیین ضرورت وحدت از دیدگاه مذاهب 123
- 4_ شکوفایی ملی 123
- کتاب نامه 126
ص:108
4_ تحریک تعصب های بی جا:
قدرت های بیگانه از تعصب های بی جا و غیرمنطقی پیروان مذاهب گوناگون به عنوان حربه ای بر ضد همبستگی پیروان این مذاهب بهره می برند. از دیدگاه بسیاری از مذاهب، قرار گرفتن در اختیار نیت های زمام داران استبدادگر و یاری رساندن به دشمنان دین و نیروهای «ظلمه» نکوهش شده، و بی توجهی بدان در ردیف گناهان بزرگ به شمار آمده است. استعمارگران با دامن زدن به اختلاف های مذهبی مانند مسأله ی خلافت، می کوشند تعصب پیروان مذاهب اسلامی را علیه یکدیگر برانگیزانند و آنان را از موضع اصلی و هماهنگ شان غافل سازند. «دامن زدن به اختلاف های مذهبی به شیوه های مختلف انجام می شود برخی از آن ها عبارتند از: ایجاد حس بدگمانی و سوء ظن در میان مسلمانان به ویژه شیعه و سنی، نگارش و پخش مطالب اهانت آمیز و تهمت انگیز از سوی یک گروه نسبت به گروه دیگر، دامن زدن به فتنه و آشوب و هرج و مرج، ترویج این اندیشه که اسلام تنها دین عبادت و پرهیزکاری است و به امور دنیا و امور وابسته بدان کاری ندارد و تثبیت این عقیده که دین از سیاست جداست و دین و مذهب قطب متضاد یکدیگرند. پس رهبران مذهبی واقعی، نباید در مسایل سیاسی دخالت داشته باشند».(1)
در این فرآیند، پیروان مذاهب با تعصب های کورکورانه و بدون در نظر داشتن شرایط جامعه ی اسلامی آب به آسیاب دشمن می ریزند و با فراموش کردن دشمن اصلی، بر خلاف دورنمای واحدی که اسلام ارایه می دهد، در
1- دومین همایش علمی وحدت، مولوی عبداللّه دوستی، ص 261.