تشیع و تسنن: کاوشی در اشتراک ها و افتراق ها صفحه 72

ص:74

د _ اشتراک اعتقادی

اشاره

د _ اشتراک اعتقادی

زیر فصل ها

1_ توحید و شرک

2_ حدود و ارتداد

3_ اهلبیت و مهدویت

4_ تقیه و جواز آن

5_ اولی الامر

1_ توحید و شرک

اشاره

1_ توحید و شرک

تشیع

در فرهنگ اهل بیت (ع)، توحید زیربنای وحدت دینی همه ی ادیان الهی و مذاهب اسلامی است. توحید گرایی یکی از نمادهای برجسته ی جهان بینی و هستی شناسی گسترده ای است که می گوید نظام هستی رایک خالق، آفریده است و نیرویی ماوراءالطبیعی، جهان هستی را نگه می دارد. پس باوری جز این، شرک و دوگانه پرستی به شمار می آید. این نگرش همه ی دگرگونی های طبیعی را که پی آمد پیشرفت علوم و فنون جدید است، به علتی بیرونی و حاکم که مافوق ماده است نسبت می دهد.

الف _ توحید

اشاره

در تشیع مراحلی دارد که عبارت است از:

1_ الف _ توحید ذاتی:

شناخت ذات حق به وحدت و یگانگی. نخستین شناختی که هرکس از ذات حق دارد، بی نیازی اوست.

2_ الف _ توحید صفاتی:

شناسایی ذات حق به یگانگی عینی با صفات و یگانگی صفات با یکدیگر. توحید ذاتی به معنای نفی مثل و مانند داشتن است و توحید صفاتی به معنای نفی هر گونه کثرت و ترکیب از خود ذات به کار می رود.

3_ الف _ توحید افعالی:

آگاهی از این که جهان با همه ی نظام ها، سنت ها و علل و معلول های پیچیده اش، از فعل و اراده ی حق ریشه گرفته است.

4_ الف _ توحید عبادی: