حقوق اهل بیت در تفاسیر اهل سنت صفحه 208

ص:215

1- (1) الدرالمنثور، ج 3، ص 186.
2- (2) همان.
3- (3) جامع البیان، ج 6، ص 5..

فرمود: آیا شما در (سوره) انفال نخوانده ای وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ ؟ گفت: بله. سپس مرد شامی پرسید: آنها شما هستید؟ فرمود: بله.(1)

مجاهد گوید: «مراد از «ذی القربی» همان نزدیکان رسول خدا صلی الله علیه وآله هستند که صدقه برای ایشان حرام است».(2)

از این دو روایت بر می آید که «ذی القربی» همان آل محمد هستند که صدقه بر ایشان حرام شده است. طبری می نویسد: «برخی می گویند ذی القربی همان نزدیکان رسول خدا صلی الله علیه وآله از بنی هاشم هستند».(3) همین نظریه را امام مالک، ثوری، اوزاعی و غیره پذیرفته اند».(4)

صاحبان خمس

مجاهد می گوید: «صدقه برای آل محمد حلال نبود; از این رو خمس را برای ایشان قرار داد».(5)

نیشابوری، مفسر بزرگ اهل سنت می نویسد: گفته شده که همه خمس برای قرابت است; از این رو از علی علیه السلام روایت شده که آن حضرت در پاسخ به قول «الیتامی والمساکین» فرموده است که «مراد, شیعیان ما و مساکین ما است».(6)

از امام زین العابدین علیه السلام نیز روایت شده که فرمود: «به یقین خمس