امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در روایات اهل سنت صفحه 34

ص:41

1- (1) - تذکره الخواص: 33; عقد الدرر: 43/ باب اوّل؛ منهاج السنه، ابن تیمیه: 4/ 87 - 86.
2- (2) - تاریخ طبری: 3/ 364؛ المعجم الکبیر: 23/ 267، ح 566; مستدرک حاکم: 4/ 557.
3- (3) - سنن ابی داوود: 4/ 104، ح 4284؛ سنن ابن ماجه: 2/ 1368، باب 34، ح 4086؛ الفردوس: 4/ 497، ح 6943؛ مصابیح البغوی: 3/ 492، باب 3، ح 4211؛ جامع الاصول: 5/ 343؛ مطالب السؤول: 8؛ عقد الدرر: 36، باب اوّل؛ میزان الاعتدال: 2/ 87؛ مشکاه المصابیح: 3/ 24، فصل 2، ح 5453؛ تحفه الاشراف: 13/ 7، ح 18153؛ الجامع الصغیر: 2/ 672، ح 9241؛ الدرّ المنثور: 6/ 58؛ جمع الجوامع: 1/ 449؛ الصواعق المحرقه، ابن حجر: 141، باب 11/ فصل 1؛ کنزالعمّال: 14/ 262، ح 38662؛ مرقاه المفاتیح: 9/ 350؛ اسعاف الراغبین: 145؛ فیض القدیر: 6/ 277، ح 9241؛ التاج الجامع للاصول: 5/ 343.

7- مهدی(عج) از فرزندان حسین(علیه السلام)

از حذیفه بن یمان روایت شده است:

«روزی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) برای ما خطبه خواند و ضمن صحبتهایش فرمود: اگر از دنیا تنها یک روز مانده باشد، خدای متعال آن را طولانی خواهد کرد تا مردی از فرزندانم که همنام من است، ظهورکند. سلمان فارسی پرسید: از کدام فرزندتان ای رسول خدا؟! فرمود: از این فرزندم و دستش را به پشت حسین(علیه السلام) زد». (1)

از ابو سعید خدری روایت شده است:

«رسول خدا(صلی الله علیه و آله) یک بار مریض شد که از آن بهبودی یافت. در همین حال دخترش فاطمه(علیهاالسلام) به عیادتش آمد و من در سمت راست