- سخن مجمع 1
- اشاره 5
- مقدّمه 5
- حال نگاه بیندازید و ببینید: 9
- پیشگفتار 13
- مبحث اوّل: اعتراف علمای اهل سنّت به ولادت امام مهدی(عج) 21
- اشاره 21
- 2- ابن خلکان (متوفّای 681 ه -.ق.). 22
- 1- ابن اثیر جزری عزّالدین (متوفّای 630 ه -.ق.). 22
- 3- الذهبی (متوفّای 748 ه - .ق.). 24
- 4- ابن الوردی (متوفّای 749 ه -.ق.). 25
- 5- احمد بن حجر هیتمی شافعی (متوفّای 974 ه -.ق.). 26
- 6- شبراوی شافعی (متوفّای 1171 ه -.ق.). 26
- 7- مؤمن بن حسن شبلنجی (متوفّای 1308 ه - .ق.). 27
- 8- خیرالدین زرکلی (متوفّای 1396 ه - .ق.). 27
- 1- حضرت مهدی(عج)، کنانی، قریشی و هاشمی 29
- مبحث دوّم: نام و نسب امام مهدی(عج) 29
- اشاره 29
- 2- مهدی(عج) از فرزندان عبدالمطّلب 30
- 3- مهدی(عج) از فرزندان ابوطالب 30
- 4- مهدی(عج) از اهل بیت 31
- 6- مهدی(عج) از فرزندان فاطمه 33
- 5- مهدی(عج) از فرزندان رسول خدا(صلی الله علیه و آله) 33
- 7- مهدی(عج) از فرزندان حسین(علیه السلام) 34
- 8- اسم مادر امام مهدی(عج) و مهدی از فرزندان امام صادق(علیه السلام) 36
- مفسّر معروف، ابن خشاب نقل کرده است: 36
- 10- اسم پدر امام مهدی(عج) 37
- 9- مهدی(عج) از فرزندان امام رضا(علیه السلام) 37
- مبحث سوّم: صفات امام مهدی(عج) 39
- مبحث چهارم:مقام مهدی(عج) در پیشگاه خداوند 45
- مبحث پنجم: مهدی(عج) خلیفه الهی و آخرین امام 47
- مبحث ششم: عیسی(علیه السلام) به مهدی(عج) اقتدا می کند 51
- مبحث هفتم: پرچم امام مهدی(عج) 55
- مبحث هشتم: بذل و بخشش امام مهدی(عج) 57
- مبحث نهم:معجزات امام مهدی(عج) 61
- چکیدۀ بحث 63
ص:70
1- (1) - برهان المتقی: 76، باب 1، ح 15.
چکیدۀ بحث
در خلال این بحث، معلوم شد که ایمان به ظهور مصلح جهانی، مختصّ ادیان آسمانی نیست بلکه شامل مکاتب فکری و فلسفی غیر دینی هم می شود.
در کنار اعترافات ادیان آسمانی به ظهور این مصلح جهانی، بررسیهای علمی در مطالبی که در کتابهای عهدین در این باره آمده است، مشخّص می کند که این مصلح جهانی، همان «مهدی(عج)» است.
علمای مذاهب مختلف اسلامی از سال 260 هجری تا زمان حاضر، اعترافات خویش دربارۀ ولادت حضرت مهدی(عج) را در کتابهای خود نوشته اند.
نگاهی به مجموع احادیث حضرت مهدی(عج) که در کتابهای مسلمانان وارد شده است، کافی است تا بدون هیچ شک و تردیدی، به تواتر این احادیث، یقین حاصل شود. (1) و تواتر اجمالی آن در کتابهای اهل سنّت به اثبات رسیده است که علما و محدّثان، آن را در کتابهای خود روایت کرده اند. (2)