ص:30
1- (1) - اسراء (17): 36.
تشیّع و اسلام
اشاره
حال، پس از بیان این مقدّمه به بحث پیرامون «جایگاه تشیع در اسلام» خواهیم پرداخت و این که آیا این تفکّر، پس از اسلام بر آن افزوده شده و امری بیگانه از اسلام است؟ یا این که تفکّر شیعی، از درون اسلام جوشیده و در هیچ حالی از آن جدا نبوده است؟
این مطلبی است که می خواهیم به گونه ای مختصر، امّا واضح وروشن و بدون هیچ ابهام و اشتباهی، پیرامون آن بحث کنیم. این بحث دارای چند وجه است.
وجه اوّل: وجوه چهارگانه بحث
اشاره
در تحقیق «معنای تشیع» از دو ناحیۀ لغوی و اصطلاحی بحث می کنیم:
معنای تشیّع از منظر لغت
«تشیع» از ریشۀ «شیع»، به معنای «مشایعت و پیروی کردن» آمده و نویسندۀ قاموس اللغه این معنا را پذیرفته و گفته است:
«شیعه الرجل أتباعه و أنصاره»؛
«شیعۀ مرد به پیروان و یاران او گفته می شود» (1).