ص:31
1- (1) - قاموس اللغه: 246/2.
و در قرآن مجید نیز این کلمه به همین معنا آمده است:
وَ إِنَّ مِن شِیعَتِهِ لإبْرَاهِیمَ * إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سلِیم (1).
«و بی گمان، ابراهیم از پیروان اوست. آنگاه که با دلی پاک به [پیشگاه] پروردگارش آمد».
که مراد، یا پیروی در اصول دین است، یا پیروی در پایبندی به دین خدا و بردباری در مبارزه با دروغگویان (2).
معنای تشیّع از منظر اصطلاح
اصطلاحاً کلمۀ «شیعه» به عنوان علَم و اسم خاص برای پیروان علی (علیه السلام) در آمده است؛ یعنی کسانی که از ایشان پیروی کرده رشتۀ ولایت آن بزرگوار را بر گردن داشته او را یاری می کنند.
این اصطلاح در بر دارندۀ دو معناست:
الف: ولا، محبّت و مودّت . این معنا، وظیفه ای واجب در اسلام و مطلوب قرآن کریم است که در نصّ صریح، خطاب به همۀ مسلمانان می فرماید:
...قُل لا أَسئَلُکمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلا الْمَوَدَّهَ فی الْقُرْبی... (3).
«بگو: به ازای آن [رسالت]، پاداشی از شما خواستار نیستم، مگر دوستی دربارۀ خویشاوندان».