ص:25
1- (1) - صحیح مسلم: 131/4، چاپ مشکول؛ ومسند احمد: 6 / 405؛ فتح الباری: 9/ 149.
2- (2) - الکشاف: 1/ 498، چاپ بیروت؛ الغدیر: ج 6 از تفسیر الخازن: 1/ 357.
3- (3) - بدایه المجتهد: 2/ 58 ؛ الغدیر: 6/ 223 و 207..
4 - از حکیم و ابن جریح وافرادی غیر از آن دو نقل شده است که گفتند: «علی(رض) فرمود: اگر عمر متعه را ممنوع نمی کرد، جز (افراد) بدبخت (کسی) زنا نمی کرد). (1)
5 - از ابن عمر در مورد متعۀ زنان سؤال شد، او گفت:
آن حلال است. سؤال کننده از اهل شام بود، به او گفت: پدرت آن را ممنوع کرد. ابن عمر گفت: (اگر پدرم آن را ممنوع کرده باشد ورسول خدا(صلی الله علیه و آله) آن را انجام داده باشد، آیا ما سنّت (پیامبر(صلی الله علیه و آله) را رها کنیم .
واز قول پدرم تبعیت کنیم؟!). (2)
6 - از عمران بن حصین نقل شده است که گفت:
«آیۀ متعه در کتاب خدا نازل شد، بعد از آن، آیه ای نازل نشد که آن را نسخ نماید. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) ما را بدان فرمان داد، ما در زمان آن حضرت، متعه کردیم [ایشان] رحلت فرمود وما را از آن نهی نفرمود. سپس مردی طبق نظر خودش هر چه خواست، فت). (3)
7 - وبالآخره ابن جریح - علاوه بر آنچه افرادی غیر از او روایت نموده اند - هجده حدیث در مورد حلال بودن (متعه) روایت کرده است (4).