هویت و سرچشمه تشیع صفحه 33

ص:40

حضرت(علیهما السلام) مخالفت دستورات الهی است و از آن خودداری و پرهیز می کردند؟!

حتّی کار به جایی رسید که بعضی، به صراحت با اوامر و نواهی آن حضرت در کارهای کوچک و بزرگ مخالفت می کردند. آنان گمان می کردند که حقّ تصرّف و صدور فتوا با آنچه مخالف قول پیامبر اکرم(علیهما السلام) است، دارند.

از جابر روایت شده است:

« رسول خدا(علیهما السلام) ما را از این که به هنگام بازگشت از سفر شبانه نزد زنان خود برویم، منع کردند، ولی ما بعدها این کار را انجام دادیم!». (1)

جسارت بزرگ

جسارت بعضی از صحابه نسبت به دستورات پیامبر اکرم(علیهما السلام) تا آن جا پیش رفت که دستورات صریح و روشن او را به دلخواه تأویل و تفسیر می کردند! حتّی بعضی، تنها در مورد دستوراتی که به وسیلۀ وحی نازل می شد و مربوط به امور عبادی بود، خود را ملزم به اطاعت می دیدند و در امور اجتماعی، سیاسی و عرفی، خود را