- سخن مجمع 1
- اشاره 15
- اشاره 20
- اوّل: عدم تناسب با مقام نبوّت 20
- دوّم: تناقض درونی روایات 22
- سوّم: کسانی که رؤیا را دیده اند، چهارده نفر بوده اند، نه یک نفر! 24
- اشاره 25
- چهارم: تعارض بین نقل قول بخاری و دیگران 25
- روایت اوّل 26
- روایت چهارم 30
- اشاره 32
- روایت پنجم 32
- الف: روایت امام احمد در مسند خود 33
- ب: روایت دارمی در مسندش 34
- ج: روایت امام مالک در موطّأ 35
- د: روایت ابن سعد در طبقات 35
- ه- : روایت بیهقی در سنن 38
- اشاره 42
- اشاره 45
- اشاره 45
- روایاتی که از عبدالله بن عمر نقل شده است 45
- اوّل: نصوصی که از صحابه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نقل شده است 45
- روایاتی که از بلال نقل شده است 48
- روایتی که از ابن ابی محذوره نقل شده است 50
- دوّم: روایاتی که با سند صحیح از اهل بیت(علیهم السلام) نقل شده است 52
- نظرات علما دربارۀ جزئیّت حی علی خیرالعمل 55
- علّت حذف فقره «حی علی خیرالعمل» 58
- تأکیدی دیگر بر جزئیّت «حی علی خیرالعمل» 64
- چکیده بحث 65
ص:49
1- (1) - السنن، دارقطنی: 1/ 242، ش 31.
2- (2) - السنن، دارقطنی: 1/ 242، ش 31.
چگونگی تشریع اذان از نظر اهل بیت(علیهم السلام)
اشاره
وقتی به روایات اهل بیت(علیهم السلام) در مورد چگونگی تشریع اذان مراجعه می کنیم، محذوراتی را که نقل کردیم، در آنها نمی بینیم؛ یعنی با مقام و جایگاه نبوّت، تعارض ندارند.
از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است:
«هنگامی که جبرئیل امین، اذان را بر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نازل کرد، سر آن حضرت در دامن حضرت علی(علیه السلام) بود و استراحت می کرد. جبرئیل، اذان و اقامه را گفت و پس از آن که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) برخاست، از علی(علیه السلام) پرسید: ای علی! آیا شنیدی؟ عرض کرد: بله. فرمود: آیا حفظ کردی؟ عرض کرد: بله. فرمود: بلال را فرا بخوان و اینها را به او یاد بده، پس علی(علیه السلام) بلال را فرا خواند و اینها را به او یاد داد». (1)
در این روایت می بینیم که جبرئیل اذان و اقامه را به رسول خدا(صلی الله علیه و آله) وحی می کند و آن حضرت(صلی الله علیه و آله) به علی(علیه السلام) دستور می دهد که آنها را به بلال تعلیم دهد.
این نظریّه را روایاتی که عسقلانی نقل می کند و سندهای آنها را مورد مناقشه قرار می دهد، تأیید می کند.
عسقلانی می نویسد: