فضائل اهل بیت علیهم السلام از منابع اهل سنت صفحه 185

ص:187

1- (1) . و روی ابن المغازی الشافعی فی مناقبه بسنده عن النبی (صلی الله علیه وآله وسلم) قال: قال النبی (صلی الله علیه وآله وسلم): «یدخل من أمّتی الجنه سبعون ألفاً لا حساب علیهم. ثم التفت الی علی (علیه السلام) فقال: «هم من شیعتک و أنت إما مهم»; مذهب اهل البیت، ص 281.
2- (2) . و روی ابن المغازلی المالکی فی مناقبه عن ابن عباس، قال: سألت رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) عن قوله تعالی: «وَ السّابِقُونَ السّابِقُونَ أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ - الآیه» فقال قال لی جبرئیل: «ذلک علی و شیعته هم السابقون إلی الجنه المقربون من اللّه لکرامته» مذهب اهل البیت، ص 283.
3- (3) . و روی ابن الحجر فی «صواعقه المحرقه» له قال: اخرج الطبرانی انه (صلی الله علیه وآله وسلم) قال لعلی (علیه السلام): «أوّل أربعه یدخلون الجنه انا و أنت و الحسن و الحسین و ذریاتنا خلف ظهورنا و ازواجنا خلف ذریاتنا و شیعتنا عن ایماننا و شمائلنا»; لماذا اخترت مذهب الشیعه مذهب اهل البیت، صص 285-284.

که از این عیوب دورند; به مانند دور بودن گرگ یوسف از یوسف. به کتابها وآثار آنها مراجعه کن تا به درستی گفتار ما پی ببری...

کتاب آن گاه... هدایت شدم

این کتاب تألیف دکتر سید محمد تیجانی سماوی است که سالهای متمادی بر مذهب مالک بن انس وازاهل سنت و جماعت بود. آن چنان که خود نگاشته است، پس از تحقیق وبررسی درمذاهب خداوند او را به صراط مستقیم هدایت کرده وموفق شد وارد «فرقه ناجیه» مذهب شیعه شود. دراین جا به برخی از آنچه درباره زندگی و چگونه شیعه شدنش نگاشته است، می پردازیم.

آغاز تحوّل

تردید در ادامه تحقیق

سه ماه حتی در موقع خوابیدن متحیّر و سراسیمه بودم، اندیشه های گوناگون مرا بدین سوی آن سوی می کشید ودر دریای اوهام وپندارها غوطهورم می ساخت، وبر خود می هراسیدم از برخی اصحاب که درباره تاریخشان به تحقیق می پرداختم وتناقضهای شگفت انگیزی در رفتار واعمالشان می یافتم زیرا درطول زندگیم چنین پرورش یافته بودم که باید اولیای خدا وبندگان شایسته اش را احترام و تقدیس نمایم وگرنه هرکه در باره آنها سخن بدی بگوید یا اسائه ادبی بنماید، اذیت و آزار خواهد دید هرچند آنها مرده باشند!

ودر گذشته، در کتاب «حیاه الحیوان الکبری» نوشته «دمیری» خوانده بودم که: «شخصی عمربن خطاب را دشنام می داد، دوستانش در کاروان او را هشدار می دادند ونهی می کردند. هنگامی که رفت ادرار کند، یک مار سیاه او را نیش زد و در جا مرد، برای او قبری کندند که خاکش کنند، دیدند در قبر، مار سیاه بزرگی هست، قبر دیگری