- مقدمه 1
- اشاره 11
- 1. آیه ی یوم الوقت المعلوم 11
- اشاره 11
- الف) آیاتی که به ظهور منجی در آخرالزمان اشاره دارند 11
- 3. آیات عذاب و خواری پیش از قیامت 12
- 4. آیات چیرگی دین اسلام 14
- 6. آیات جانشینی صالحان 16
- 1. آیه ی صیحه ی ظهور 18
- اشاره 18
- 2. آیات محو چهره و خسف 18
- 4. آیه ی دابه الارض 23
- 1 ، 2 و 3. احادیث ثقلین ، سفینه و امان 24
- الف) آیاتی که به این مطلب اشاره دارند 24
- اشاره 24
- ب) احادیثی که به این مطلب دلالت دارند 24
- 4. حدیث خالی نماندن زمین از حجت خدا 33
- ارسال مسلّم حدیث توسط علمای اهل سنت 38
- یک شبهه و پاسخ آن 43
- اشاره 43
- اشاره 46
- 6. حدیث دوازده خلیفه از قریش 48
- اشاره 50
- 1. خلیفه الله است 51
- 4. اسمش اسم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم است 56
- حدیث «اسمه اسمی» بدون زیاده 57
- اشاره 70
- جعلی دانستن اضافه ی حدیث از جانب احمد بن حنبل 70
- 6. از نسل امام حسین علیه السلام است 71
- بررسی روایات حسنی 73
- نگاهی به روایات حسینی و اقوال علمای اهل سنت 75
- 1. علی بن الحسین بن علی المسعودی الشافعی متوفای 346 ه- 80
- 2. ابونصر سهل بن عبدالله بخاری متوفای قرن 4 ه- 80
- اشاره 80
- 4. یاقوت بن عبد الله الحموی متوفای 626 ه- 81
- 5. ابن الاثیر الجزری متوفای 630 ه- 81
- 3. ابو حامد محمد الاصفهانی متوفای 597 ه- 81
- 6. شمس الدین ابن خلکان متوفای 681 ه- 82
- 9. زین الدین ابن الوردی متوفای 749ه- 83
- 8. شمس الدین ذهبی متوفای 748 ه- 83
- 11. عبد الرحمن ابن خلدون متوفای 808 ه- 84
- 12. ابن حجر عسقلانی متوفای 852 ه- 84
- 13. ابن حجر هیثمی مکی متوفای 973 ه- 84
- 15. شهاب الدین ابی فلاح ابن العماد الحنبلی متوفای 1089ه- 85
- 14. عبد القادر بن شیخ بن عبد الله العیدروس متوفای 1037 ه- 85
- 17. عبدالله الشبراوی الشافعی متوفای 1172 ه- 86
- جایگاه شبراوی در نزد اهل سنت 87
- اشاره 87
- 19. محمد صدیق حسن خان القنوجی متوفای 1307ه- 88
- 18. محمد امین البغدادی السویدی متوفای 1246 ه- 88
- 20. خیر الدین الزرکلی متوفای 1410ه- 88
- جایگاه زرکلی در نزد عامه 89
- 21. مولوی محمد عمر سربازی متوفای 1428 ه- 89
- اشاره 89
- 22. السید أنس بن یعقوب الکتُبّی الحسنی متولد 1393 ه- 90
- اشاره 95
- 1. ابو الفضل یحیی بن سلامه متوفای 551 ه- 95
- 2. فخر الدین محمد بن عمر الرازی الشافعی متوفای 606 ه- 96
- اشاره 96
- جایگاه یحیی بن سلامه در نزد اهل سنت 96
- جایگاه فخر رازی در نزد اهل سنت 97
- اشاره 97
- اشاره 98
- جایگاه ابن عربی در نزد اهل سنت 98
- 5. شمس الدین سبط بن جوزی حنفی متوفای 654 ه- 99
- اشاره 99
- جایگاه ابن طلحه در نزد اهل سنت 99
- 6. محمد بن یوسف گنجی شافعی متوفای 658 ه- 100
- جایگاه سبط بن جوزی در نزد اهل سنت 100
- اشاره 100
- اشاره 101
- جایگاه ابن الفوطی در نزد اهل سنت 102
- اشاره 102
- اشاره 103
- 8. نور الدین ابن صباغ مالکی مکی متوفای 855 ه- 103
- جایگاه ابن صباغ مالکی در نزد اهل سنت 103
- 9. محمد سراج الدین الرفاعی المخزومی متوفای 885 ه- 104
- اشاره 105
- 10. فضل بن روزبهان خنجی متوفای 927 ه- 105
- 11. شمس الدین محمد بن طولون حنفی متوفای 953 ه- 106
- اشاره 106
- جایگاه ابن روزبهان در نزد اهل سنت 106
- اشاره 107
- جایگاه الرملی در نزد اهل سنت 107
- 12. شهاب الدین الرملی الشافعی متوفای 957 ه- 107
- اشاره 107
- 13. عبد الوهاب الشعرانی حنفی متوفای 974 ه- 108
- اشاره 109
- 14. ابو العباس احمد بن یوسف قرمانی دمشقی حنفی متوفای 1019 ه- 109
- جایگاه شعرانی در نزد اهل سنت 109
- اشاره 112
- آیات ایمان به غیب 112
- روایات دال بر غیبت امام مهدی علیه السلام 113
- اشاره 113
- آیه ی غیبت کبری 113
- روایت اول: 114
- روایت دوم: 115
- روایت سوم: 116
- فضیلت منتظران فرج 120
- اشاره 120
- روایت دوم: اجر 50 صحابه برای منتظران فرج 123
- بررسی سند روایت 126
- حضرت عیسی علیه السلام پاسخ خداوند به تشکیک کنندگان مهدویت 127
- اعتقاد جمهور علمای عامه بر زنده بودن حضرت خضر علیه السلام 128
- دوازده امام در تورات و شیعه شدن یهودیان به اعتراف ابن تیمیه 130
- اشاره ی قرآن به ذکر مهدویت در کتب ادیان گذشته 130
- اشاره 130
- بشارت به ظهور منجی با شمشیر ذو الفقار در زبور 131
- بشارت به ظهور منجی و دعوت به انتظار او در کتاب حبقوق نبی 131
- بشارت به ظهور منجی و غیبت او در انجیل مَرقُس 132
- بشارت به ظهور منجی و غیبت او در مکاشفه یوحنّا 133
«این خلافت (از زمان حضرت آدم علیه السلام) تا قیام قیامت در انسان کامل باقی خواهد ماند؛ و هرگاه که این انسان از عالم جدا شود، عالم نابود می شود ؛ زیرا او روحی است که بقای این عالم به او است ؛ او رکن معنوی آسمان است، و کل دنیا، تنها یک بخش از اعضای این عالمی است که انسان (کامل) روح آن بدن است! و چون این اسم (انسان کامل) قابل هر دو عالم (ملک و ملکوت) است، می تواند خلیفه الله باشد و عالم را تدبیر کند.»(1)
4. حدیث خالی نماندن زمین از حجت خدا
« قَالَ کمَیلُ بْنُ زِیادٍ أَخَذَ بِیدِی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِی بْنُ أَبِی طَالِبٍ ( علیه السلام ) فَأَخْرَجَنِی إِلَی الْجَبَّانِ فَلَمَّا أَصْحَرَ تَنَفَّسَ الصُّعَدَاءَ ثُمَّ قَالَ: یا کمَیلَ بْنَ زِیادٍ : إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِیهٌ فَخَیرُهَا أَوْعَاهَا فَاحْفَظْ عَنِّی مَا أَقُولُ لَک النَّاسُ ثَلَاثَهٌ ...هَا إِنَّ هَاهُنَا لَعِلْماً جَمّاً- وَأَشَارَ بِیَدِهِ إِلَی صَدْرِهِ- لَوْ أَصَبْتُ لَهُ حَمَلَهً ... اللَّهُمَّ بَلَی لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّهٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغْمُوراً لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ بَینَاتُهُ وَ کمْ ذَا وَ أَینَ أُولَئِک ، أُولَئِک وَ اللَّهِ الْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ الْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اللَّهِ قَدْراً یحْفَظُ اللَّهُ بِهِمْ حُجَجَهُ وَ بَینَاتِهِ حَتَّی یودِعُوهَا نُظَرَاءَهُمْ وَ یزْرَعُوهَا فِی قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ هَجَمَ بِهِمُ الْعِلْمُ عَلَی حَقِیقَهِ الْبَصِیرَهِ وَ بَاشَرُوا رُوحَ الْیقِینِ وَ اسْتَلَانُوا مَا اسْتَوْعَرَهُ الْمُتْرَفُونَ وَ أَنِسُوا بِمَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ الْجَاهِلُونَ وَ صَحِبُوا الدُّنْیا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَهٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَی أُولَئِک خُلَفَاءُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ الدُّعَاهُ إِلَی دِینِهِ آهِ آهِ شَوْقاً إِلَی رُؤْیتِهِمْ.»
ترجمه: «کمیل بن زیاد می گوید: امام علی علیه السلام دست مرا گرفت، و به سوی قبرستان کوفه برد، آنگاه آه پردردی کشید و فرمود: ای کمیل بن زیاد! این قلب ها بسان ظرفهایی هستند، که بهترین آنها، فراگیرترین آنهاست، پس آنچه را می گویم نگاه دار. مردم سه دسته اند ... (بدان ای کمیل) در اینجا علم فراوانی است- و با دست اشاره به سینه مبارکش کرد- ای کاش افراد لایقی را برای آن می یافتم [تا علمم را به آن ها بسپارم و از دنیا بروم] ... خداوندا آری ، زمین هیچگاه از حجت قائم خداوندی خالی نمی ماند. خواه آشکار و مشهور باشد یا ترسان و پنهان از دیده ها. تا حجتها و نشانه های روشن دین خدا از میان نرود. اینان آیا چند تن هستند،
1- [[1]] روح المعانی ج 1 ص 220-221 ولم تزل تلک الخلافه فی الإنسان الکامل إلی قیام الساعه وساعه القیام بل متی فارق هذا الإنسان العالم مات العالم لأنه الروح الذی به قوامه فهو العماد المعنوی للسماء والدار الدنیا جارحه من جوارح جسد العالم الذی الإنسان روحه ولما کان هذا الأسم الجامع قابل الحضرتین بذاته صحت له الخلافه وتدبیر العالم