شب چهارم
صوت
هنگام مغرب چند تن از آقایان اهل تسنن، یاد آوری نمودند که همه روزه در مساجد، ادارات و بازار صحبت از مطالبی است که در این مجلس مطرح می شود. انتشار این مباحث در روزنامه باعث علاقمندی بسیاری از مردم به مذاکرات مطرح شده در این محفل شده است. فروش روزنامه ها بطور چشمگیری افزایش یافته است.
یکی از آقایان رو به واعظ نموده و پس از تمجید بسیار، متذکر گردید که این مباحث موجب حل بسیاری از شبهاتی که از کودکی ذهن ما را اشغال کرده بود شده است؛ لذا در همین مکان رسما از شما از بابت تهمتهایی که به شیعه می زده ایم معذرت می خواهیم.
نواب: سرور من! چون موضوع امامت ریشه و اساس بسیاری از مطالب است استدعا دارم در این جلسه پیرامون این موضوع بحث نمایید.
واعظ: در نگاه شیعه امامت اختصاص به عترت پاک رسول الله صلی الله علیه وآله دارد؛ ولی از منظر اهل سنت امامت فقط مربوط به مجتهدینی است که با استنباط خود احکام دین را مشخص می کنند؛ لذا می بینیم که در کتابهای فقهی ایشان اختلافات بسیاری مشاهده می شود. نکته ی جالب توجه آن است که اهل سنت اجتهاد را مختص به چهار نفر می دانند و حال آنکه در میان آنان، دانشمندانی که به مراتب از این چهار نفر اعلم بوده اند وجود داشته و دارد؛ علیرغم مطالعات و تحقیقات فراوانی که داشته ام هنوز نتوانسته ام بفهمم که روی چه حساب، آقایان اهل سنت اجتهاد را به همین چهار نفر محدود کرده اند؟! از پیامبر هیچ دستوری برای پیروی از این چهار نفر نرسیده و اینها هم مثل بقیه ی علما هستند. یک سؤال اساسی همین است که چرا اهل سنت تبعیت از این چهار نفر را واجب می دانند؟