مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 154

شوخی و لطیفه گویی شبیهتر است تا به مطالب واقعی وجدی ، با این که وی شخص ممتاز و محقق بوده اما با کمال تاسف کمتر به مطالب پر فائده پرداخته است.

جای حیرت و تعجب است که چگونه علما و صاحب نظران معاصرش غفلت ورزیده و جلوگیری نکردند از آن چه که نباید واقع می شد، و معضلاتی را ایجاد کرد که باید آسمان ها بر آن گریه گنند و جا دارد که بر زمین فرو ریزند.

راستی اگر مسأله آن چنان بود که وی و امثال وی می گویند؛ یعنی آیات قرآن پر بوده از نام اهل بیت و فضائلشان و نام امیرالمومنین علیه السلام و اثبات امامت و جانشینی آن حضرت، پس چرا خود امیر المومنین علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا، امام حسن و امام حسین، سلمان، ابوذر، مقداد، عمار و دیگر اصحاب که پیوسته بر خلافت و وصایت امیرالمومنین علیه السلام استدلال می کردند، به آن آیات بیّن و براهین قاطع و روشن قرآنی احتجاج نکردند، و چرا تنها به احادیث نبوی احتجاج می کردند با این که بنا به ادعای خود او قرآن با آن صراحت در دسترس شان بود.

اگر به راستی واقع این گونه بود پس چرا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در واقعه حجه الوداع - در آخرین سال عمر شریفش و اواخر نزول وحی- از ابلاغ یک آیه در وصایت حضرت علی علیه السلام ترس داشت تا آنجا که خداوند قادر متعال به رسولش می فرماید: وَاللهُ یُعًصٍمْکُ مٍنُ النّاس…؛ خداوند تو را از گزند مردم نگه می دارد.(1)و

چرا پیامبر صلی الله علیه و آله هنگام رحلت، در خواست قلم ودوات و کاغذ نمود تا به طور مشخص نام حضرت علی علیه السلام را به عنوان وصی خود بنویسد، آیا به گمان شما فکر می کرد وصیتش از وحی الهی موثرتر است؟

بنابر این، فساد این نظریه وگفتار، روشن تر از آن است که بر انسان عاقلی پوشیده بماند، اما با تأسف و تألم این فساد بیّن، علی رغم نظر علمای اسلام و حافظان شریعت خاتم النبیین، شیوع و آوازه پیدا کرد.(2)