مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 182

که شیعه امامیه و حتی عامه مسلمانان اجماع دارند بر این که چیزی بر قرآن افزوده نگردیده، همان گونه مدعای گفتار بزرگان و علمای شیعه نیز چنین است.

ثانیاً، خوب بود وی از کلی گویی پرهیز کرده، آن گروه از شیعیان که امت پیامبر صلی الله علیه و آله را متهم به تحریف قرآن می کنند نام می برد.

ثالثاً، چنانچه افرادی سخنان متشابهی بزنند که کلامشان مشعر به تحریف باشد، باید آن سخنان را به گوینده آن نسبت داد، نه به جماعت شیعه؛ چرا که این گونه نسبت های ناروا مخالف با یکی از ضروریات دین مسلما نان است.

4. قاضی عبدالجبار و تهمت به شیعه

اشاره

وی که یکی دیگر از چهره های شناخته شده معتزله و از همفکران ابن حزم نیز هست می باشد، می نویسد: گروهی از شیعیان رافضی، افزایش و کاهش را در قرآن جایز دانسته و گفته اند: قرآن در عهد پیامبر اسلام چندین برابر قرآن فعلی بوده و حتی گفته اند: سوره احزاب آن قدر طولانی بوده که به اندازه بار یک شتر بوده ، و قرآن دست خوش تغییر و تحریف واقع شده؛ هم دچار زیاده گشته و هم بخشی از آن ساقط و کاسته شده است و بعد می افزاید: «ریشه این گرایشات آن است که آنان (شیعیان رافضی) بدون توجه تحت تاثیر گفتار ملحدانی قرار گرفته اند که آنها را از دین خدا خارج کرده اند.(1)

نقد و دفع این اتهام

از پاسخ هایی که از اتهامات گذشته دادیم، پاسخ و نقد این اتهام هم روشن می گردد؛ چون اولاً، همان گونه که گفته شد اساساً عقیده و نظریه ای را تا نخبگان، فرهیختگان و برجستگان از علمای گروه و جماعتی بدان معتقد نباشند، نمی توان به آن گروه نسبت داد، پس چگونه «قاضی عبدالجبار» نظریه تحریف قرآن را به شیعیان یا گروهی از شیعیان نسبت می دهد، در حالی که عقیده شیعه و بزرگان آن بر عدم تحریف قرآن است. ثانیاً، این اتهام بر خود وی و اهل سنت وارد است؛ چون بزرگان آنها همانند صحاح سته درستی