مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 235

مٍنُ المْهاجِریُنُ وً الْاَنصار» بدون «واو» «اَلَّذینُ اتَّبُعو هْم بِاٍحسانٍ»؛(1) یعنی «واو» قبل از الذین را نخواند. زیدبن ثابت به او گفت «والذین» درست است، عمر گفت «الذین» صحیح است. زید گفت: خلیفه بهتر می داند؟!

عمر گفت: ابی بن کعب را بیاورید، او آمد از او سوال کردند، ابی بن کعب گفت، «والذین» درست است.(2)

اکنون در مقام پاسخ از روایتی که آیه حمیت را مشتمل بر زیادی به ابی بن کعب نسبت داده، می گوییم، شخصیتی مانند ابی بن کعب که هم قرآن را می نوشت و هم آن را قرائت می کرد، و قرائت او را قرائت قرآن نازل شده بر رسول خدا صلی الله علیه و آله می دانستند، و نیز آن چنان در حفظ وامانت داری از کلام خدا کوشش و تلاش می کرد که در برابر عثمان برای کم نمودن یک «واو»از قرآن شمشیر می کشد، و حتی خلیفه دوم قرائت او را حجت و حکَم قرار می دهد، با این حال چگونه انسان باور کند که ابی عبارت و جملاتی از خودش بر قرآن افزوده و مصحف و قرائت وی با مصحف و قرائت متواتر و مسموع نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله اختلاف داشته باشد.

آری، این گونه روایات، اتهامات و دروغ های ناروایی است که به صحابی بزرگ رسول خدا صلی الله علیه و آله ؛ همچون ابی نسبت داده اند تا شخصیت او را سبک جلوه دهند، هر چند به هتک حرمت قداست قرآن کریم منجر گردد.

خلاصه پاسخ های نگارنده به روایات

هر چند در خلال بحث و بررسی پاره ای از روایات اهل سنت که از آنها تحریف قرآن استشمام می شد، به خوبی صحت و سقم آنها از حیث سند و دلالت روشن گردید و به عنوان نمونه روایات مختلفی را ذکر نموده، به دنبال هر یک پاسخ مناسب در رد یا تأویل هر روایت بیان گردید، لیکن در یک جمع بندی کلی و نتیجه گیری از بحث روایات اهل سنت در مورد تحریف، همه پاسخ ها را به نحو اختصار یک جا ذکر می کنیم: