مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 26

اقوم بودن هدایت مطلق قرآن

اشاره

از دیگر ویژگی های بارز قرآن، هدایت مطلق و اقوم بودن آن است، همچنان که اصل صفت هدایت را ذات قدوس متعال در آیاتی چند بیان می فرماید:

هدایت برای همه مردم؛ شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدیً لِلنَّاس.(1) ((روزه، در چند روز معدودِ) ماهِ رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم).

هدایت برای مسلمان ها؛ وَ نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْ ءٍ وَ هُدیً وَ رَحْمَهً وَ بُشْری لِلْمُسْلِمینَ.(2) (و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز، و مایه هدایت و رحمت و بشارت برای مسلمانان است).

هدایت برای مؤمنان؛ وَ إِنَّهُ لَهُدیً وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنینَ.(3) (و مایه هدایت و رحمت برای مؤمنان است).

هدایت برای اهل تقوا؛ ذلِکَ الْکِتابُ لارَیْبَ فیهِ هُدیً لِلْمُتَّقینَ.(4) (آن کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد؛ و مایه هدایت پرهیزکاران است).

نکته دقیق و رقیق آن است که خداوند سبحان در اتصاف قرآن به کتاب هدایت، از قرآن به عنوان کتابی که دارای هدایت است تعبیر نمی کند، بلکه می فرماید «هدیً»؛ یعنی عین هدایت است، هم در ذات و گوهر وجودی خود هدایت است و هم هدایتگر غیرخود و دیگران است. هر چند که درعلم بلاغت گفته اند که حمل حدث بر ذات، دلالت بر مبالغه می کند؛ مانند«زیدٌ عدلٌ» که مقصود از عدلِ زید، این است که زید صاحب ملکه عدالت است، اما وقتی خداوند می فرماید قرآن کریم هدایت است؛ یعنی این که قرآن حقیقتاً

1- بقره ، آیه 185، فیض کاشانی، ملامحمد محسن، الصافی، ج 1، ص 285.
2- نحل ، آیه 89.
3- نمل ، آیه 77.
4- بقره ، آیه 2.