مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 279

تحریف دلالت دارد زیرا تحریف نوعی شکست پذیری و نفوذپذیری است که با عزیز بودن قرآن سازگاری ندارد.

فخر رازی نیز می گوید: عزیز دارای دو معنا است:

الف. غالب قاهر؛

ب. چیزی که نظیر و مثلش وجود ندارد.

اما جهت عزیز بودن قرآن به معنای غالب و قاهر بودن آن، به این معنا است که حجیت قرآن آن چنان قوی و تنومند است که هر چیزی غیر از خودش را مغلوب می کند.

و اما عزیز بودن قرآن به معنای نداشتن نظیر و مانند، جهتش آن است که از هنگام نزول، تا روز قیامت، همگان از معارضه با آن عاجز شده اند.(1)

همچنین آلوسی می گوید : قرآن کتاب عزیز است، یعنی:

الف. نظیر و مثل ندارد؛

ب. دارای مقام منیع و رفیع است که قابل معارضه نیست؛

ج. غالب و قاهر بر سایر کتب آسمانی است؛ چون با آمدن قرآن آنها نسخ شدند(2)

2. صفت «لایاتیه الباطل»

اشاره

«باطل» به معنای تباه شونده و تباه کننده است، و به هر چیزی که خود به تباهی می انجامد و یا امر دیگری را به تباهی می کشاند اطلاق می شود، از این جهت چیزهای فاسد شونده و مطالب نادرست وامور بی ثبات را باطل می نامند، و در حقیقت، باطل نقطه مقابل حق است (الباطل خلاف الحق)،(3) یا نقیض حق است (الباطل نقیض الحق)(4) . و چون حق، به یک امر ثابت گفته می شود (الحق هوالامر الثابت)، پس باطل یک امر غیر ثابت و بیهوده است.

1- فخر رازی ، التفسیر الکبیر ، ج 27 ، ص 13.
2- آلوسی الیغدادی ، روح المعانی ، ج 24 ، ص 127.
3- طریحی ، فخرالدین ، مجمع البحرین ، ج 5 ، ص 322 .
4- ابن منظور ، محمدبن مکرم ، لسان العرب، ج 11، ص 56 .