مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 303

مرتبه رضایت الهی دست یافته باشند. سپس درباره رسولی که مرتضای او است می فرماید: نیروهای غیبی، امدادهای الهی و فرشتگان مراقب را همراه رسول مرتضی می فرستد تا خداوند در مقام فعلی بداند که پیامبر وحی الهی و پیام های او را کامل به مردم ابلاغ نموده است. بنابراین، این آیه بیان می کند که خدای سبحان بعد از نزول وحی، به فرشتگان دستور می دهد پیامبرش را از هر سو احاطه کنند و از شر شیاطین جن وانس و وسوسههای آنان آنچه اصالت وحی و قرآن را ازمرحله تلقی تا مرحله ابلاغ به همه مردم در تمام اعصار و امصار خدشه دار می سازد، محافظت و پاسداری نمایند تا پیام الهی بدون کم و زیاد و کمترین دخل وتصرفی به بندگان خدا ابلاغ گردد. از طرفی احتمال نفوذ تحریف در قرآن با چنین اسکورت ویژه ای مستلزم دوتالی فاسد است؛ یکی این که راصدان و مراقبان وحی در ماموریتشان تقصیر کرده باشند ، و دیگری اینکه مراقبت ناقص خارج از علم پروردگار تحقق یافته باشد، و فرض هردو به حکم آیه شریفه در مورد خداوند محال است .

ان قلت: ممکن است کسی توهم کند: حد دلالت آیه بر صیانت قرآن از تحریف، این است که پیامبر صلی الله علیه و آله وحی قرآنی را با مراقبت فرشتگان کامل تلقی نموده و سپس آن را به طور کامل بدون کم و کاست به مردم ابلغ کرده است، اما ممکن و محتمل است بعد از عصر بعثت دیگران در قرآن به میل خود دخل تصرف کرده باشند، پس دلیل اخص ازمدعا می شود.

قلت: جواب این اشکال این است که منظور از ابلاغ رسالت های الهی درآیه «لِیَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُواْ رِسَالَاتِ رَبهِِّم(1)».

با عنایت به جاودانگی و جهانی بودن قرآن که دو صفت ممتاز آن نسبت به سایر کتب آسمانی است، تنها خصوص مسلمانان زمان نزول نیستند، و قرآن همانند شمس و قمر برای همه مردم تا دامنه قیامت برای ابلاغ پیامهای الهی جریان دارد و بر این اساس، احتمال زیاده و نقصیه در قرآن بر می گردد به این که مراقبان و راصدان الهی ماموریت صیانت وحی را به طور کامل انجام نداده اند و پیام های خداوند کاملا به مردم عصرهای بعد