مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 333

ثانیاً، ادعای بلوغ اخبار و روایات به حد تواتر معلوم نیست، بلکه خبر آحادند که نه مفید علمند و نه موجب برای عمل هستند، چون در مسائل اعتقادی باید خبر متواتر باشد و خبر واحد موجب علم وجدانی نمی گردد.

شاهد بر این مطلب این که این روایات در هیچ یک از کتب معتبره چهارگانه «کتب اربعه» ذکر نشده اند و هیچ کدام از محدثان هم ادعای تواتر آنها را رد نکرده است، فقط ادعای صحت روایت اول توسط شیخ صدوق در کمال الدین شده که از این حیث هم جواب می دهیم. پس وقتی این اخبار موجب علم نشدند، ملازمه بین تحریف تورات و انجیل و تحریف قرآن از بین می رود.

ثالثاً، فرض می کنیم این روایت صحیح باشد اما از مستدل سؤال می کنیم مفاد این حدیث و امثال آن چیست؟

اگر مفاد این روایت، وقوع تحریف قرآن در این امت در زمان های آینده تا روز قیامت باشد، بنابراین هیچ دلالتی در این اخبار بر وقوع تحریف فعلی نخواهد بود، چنان که مدّعای قائلان به تحریف، تحریف فعلی قرآن بود. و با این احتمال دیگر هیچ مطابقتی بین دلیل و مدعا نخواهد بود؛ چرا که مدعا وقوع تحریف در صدر اسلام یعنی زمان خلفای سه گانه بود؛ اما دلیل دلالت می کند بر وقوع تحریف در زمان بعد از دوره خلفا تا روز قیامت.

اما چنان چه بگویید مفاد این روایت وقوع تحریف است در صدر اسلام ، پس لازمه این دلیل آن است که دلالت می کند بر وقوع تحریف به زیاده در قرآن، همان گونه که در تورات و انجیل تحریف به زیاده واقع شده است.

در جواب می گوییم: این احتمال؛ یعنی تحریف به زیاده را خود قائل به تحریف نفی می کند و قبول ندارد، چون اجماع تمام مسلمانان بر عدم زیاده در قرآن است. پس بنابر هر یک از دو تقدیر مزبور نمی توان به این روایات بر وقوع تحریف در قرآن استدلال و استشهاد کرد.

رابعاً، چنان چه این عمومی که در روایت صدوق بود «هرچه در امت های گذشته بوقوع پیوسته در این امت نیز به وقوع خواهد پیوست» به نحوی است که قابل تخصیص است؛ مانند سایر عمومات «ما من عام الاّ وقد خصّ؛ هیچ عامی نیست مگر آن که تخصیص