مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت صفحه 401

سپس نوری در ادامه اظهارات خود می افزاید : با کمال تأسف در موارد بسیاری از این کتاب، از ترس این که مورد ملامت و سرزنش عده ای قرار نگیرم رأی و نظر خود را ابراز ننموده ام «و باید اعتراف کنم به غفلت و بی توجهی خویش از این که برخلاف عقیده و مشی خود اظهار نظر کرده ام» و تنها در صفحه بیست و دو فصل الخطاب موضع و رأی خود را در صیانت قرآن از تحریف آشکار ساختم. البته آنچه در این زمینه قابل توجه و حائز اهمیت می باشد، این است که اطمینان و یقین حاصل شود به این که، قرآنی که موجود در دست مسلمانان است همان قرآن کامل زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله

است که هیچ کمبود و نقصانی نداشته و هیچ چیز از آن حذف و ساقط نگردیده است.

شیخ آقا بزرگ تهرانی اضافه می کند: آنچه بیان شد، سخنان و اظهارات «محدث نوری» بود که از خود وی شنیدم و همچنین شاهد بودیم که استاد به روایات و احادیثی که مضمون آنها اثبات نقصان و زیاده در قرآن بود ، اعتبار و اهمیتی قائل نبود و آنها را خبر واحد می دانست که چیزی به واسطه ، آنها اثبات نمی شود و باید آنها را طرد کرده به سینه دیوار کوبید ، که این سیره سلف صالح از اکابر امامیه؛ مانند سید مرتضی ، شیخ طوسی، امین الاسلام طبرسی و غیر ایشان بوده است.(1)

2. منابع غیر معتبر نوری

اشاره

صاحب «فصل الخطاب» دوازده برهان را که عمدتاً از احادیث اهل سنت می باشد برای اثبات تحریف از منابع مختلفی گردآوری کرده که اکثر قریب به اتفاق آنها فاقد اعتبار و اعتماد لازمند. همچنین برخی از مآخذ و مدارک مورد استناد وی رساله هایی هستند که صاحبان آن یا مجهول و مردودند و یا مجعول می باشند. و در این میان چنان چه به ندرت روایات صحیح با دلالت تمام دیده شوند، هیچ ارتباطی با مسأله و موضوع تحریف قرآن ندارند.

اینک، به طور اختصار بعضی از منابع و مآخذ مورد استناد نوری در استدلال به روایات تحریف را ذکر و بیان می کنیم.