دو مکتب در اسلام جلد اول صفحه 21

اکنون ، به خواست خدا، به مساله استشفاع به پیامبر می پردازیم و سپس به منشا اختلاف درباره امتیازاتی که پیامبر بزرگ اسلام بر دیگران داشت ، خواهیم پرداخت .

استشفاع به پیغمبر

آن دسته از مسلمانان که توسل جستن به رسول خدا و شفیع قرار دادن آن حضرت را در هر زمان مشروع و روا می دانند، مدعی هستند که چنین موضوعی ، حتی پیش از آفرینش پیغمبر و در سراسر ایام حیات آن حضرت و پس از مرگ و رحلت او و نیز در روز قیامت و حساب ، مورد رضایت و خشنودی خدای متعال است . دلایل ایشان از این قرار است :

1- توسل به پیغمبر پیش از خلقتش

گروهی از ایشان ، از جمله حاکم در مستدرکش ، از قول عمر بن خطاب آورده است :

چون حضرت آدم مرتکب خطا و ترک اولی شد، روی به آسمان کرد و گفت : بار خدایا تو را به حق محمد سوگند می دهم که از من گذری . خداوند به او فرمود: تو

محمد را، پیش از آنکه او را بیافرینم ، چگونه شناختی ؟ آدم گفت : پروردگارا چون مرا با دست خودت آفریدی و روح ویژه ات را در کالبدم دمیدی ، سر برداشتم و دیدم که بر پایه های عرش نوشته شده است : لا اله الا الله ، محمد رسول الله ، و دانستم که نامی را با نام خودت همراه نمی کنی ، مگر اینکه او را بیش از همه دوست داشته باشی . خداوند فرمود: درست گفتی آدم منت او را از همه مخلوقاتم بیشتر دوست دارم . اکنون که مرا به او سوگند دادی ، تو را بخشیدم . چه اگر محمد نبود، من تو را نمی آفریدم . (56)

همچنین طبرانی ، روایت مزبور را آورده و در پایان آن چنین افزوده است : و او آخرین پیامبران از فرزندان تو خواهد بود.

حدیث شناسان و مفسران در تفسیر آیه و لما جاء هم کتاب من عند الله مصدق لما معهم و کانوا من قبل یسفتحون علی الذین کفروا، فلما جاء هم ما عرفوا کفروا به فلعنه الله علی الکافرین ، نوشته اند:

هنگامی که یهود مدینه و خیبر پیش از بعثت پیامبر اسلام با مشرکان عرب ، از اوس و خزرج و دیگران ، می جنگیدند، به نام آن حضرت توسل می جستند و گشایش کار و پیروزی بر دشمن را آرزو می کردند. زیرا آنها از پیش ، نام پیغمبر را در تورات دیده بودند و در جنگهای خود با کفار به نام وی متوسل می شدند و چنین دعا می کردند: خداوندا ما به نام پیامبر درس ناخوانده ات