دو مکتب در اسلام جلد اول صفحه 237

و از سخنان امیرالمومنین (ع ) درباره چگونگی وفات پیامبر خدا این است : ... آنگاه که سرت را بر لحد آرامگاهت نهادم ، و جان گرامیت بین گردن و سینه ام از تن شریف مفارقت جست . پس همه از خداییم و به سوی او باز می گردیم . (531)

و نیز آن حضرت فرمود است :

رسول خدا(ص ) از دنیا رفت ،

در حالی که سر مبارکش بر سینه ام قرار داشت و بر روی دست من بودکه روح پاکش از بدن بیرون شد، و من آن دست را بر صورت خود کشیدم .

غسل دادن حضرتش را من خود برعهده گرفتم و فرشتگان مرا در آن یاری می دادند و در همان حال ، خانه و در و دیوار آن به گریه و زاری درآمده بودند. گروهی از فرشتگان بالا می رفتند و گروهی نیز فرود می آمدند و همهمه نمازگزاردن آنها همین طور در گوشم طنین افکن بود تا آنگاه که ما او را در آرامگاهش نهادیم . (532)

بررسی احادیث ام المومنین عایشه

همان گونه که گذشت ، عایشه در این روایت که رسول خدا(ص ) در آغوش او جان داده ، در برابر حدیثهای دیگران تنهاست .

به گمان ما، و به طوری که در پیش هم گفته ایم ، عایشه این حدیث را در جنگ بصره ، و یا پس از سپری شدن دوران زمامداری عمر و عثمان بر زبان آورده است . و یا می توان گفت که حدیث با دوران زمامداری معاویه مناسبت دارد؛ زیرا او مردم را از نقل فضایل و مناقب امیرالمومنین (ع ) منع می کرد و به نقل مطالبی که با آن متناقض بود، فرمان می داد.

و به فرض اینکه سخن عایشه درست باشد و رسول خدا در آغوش و روی سینه او از دنیا رفته باشد، آیا تنها این ادعا، تواتر روایاتی را که بیانگر این مطلب هستند که امام ، وصی پیغمبر خدا بوده است ، نقض می نماید؟ آیا وقتی دیگر نبوده تا رسول خدا(ص ) وصایای خود را

با امام میان گذاشته باشد؟ همان گونه که روایات بسیاری بر این مطلب دلالت دارند؛ از جمله اصحاب سنن و مسانید از قول امام (ع ) آورده اند که :