دو مکتب در اسلام جلد دوم صفحه 192

در صحیح مسلم و بخاری از قول ابو جمره ضبعی (713) آمده است :

قصد انجام عمره تمتع کرده بودم ، اما کسی مرا از آن مانع شد؛ ناچار به نزد ابن عباس رفتم و نیت

خود را با او در میان نهادم . ابن عباس مرا به انجام آن فرمان داد. پس به خانه بازگشته ، خوابیدم . در خواب دیدم کسی به من می گفت :: عمره ات پذیرفته و حجت درست است . پس برخاسته ، بار دیگر به نزد ابن عباس رفتم و داستان خواب خود را به او گفتم . ابن عباس تکبیر گفت و افزود که عمره تمتع سنت پیامبر خدا (ص ) است (714).

همچنین در مسند احمد و دیگر منابع از قول کریب (715)، آزاد کرده ابن عباس ، آمده است که گفت به ابن عباس گفتم :

منظورت از اینکه گفته ای حج کسی که قربانی به همراه نداشته باشد و پس از طواف کعبه به نیت عمره از احرام بیرون نیاید درست نیست ، و آنکه قربانی به همراه دارد باید حج و عمره اش را با هم جمع کند چیست ؟ زیرا با گفته دیگران فرق دارد. ابن عباس گفت :

وای بر تو! پیامبر خدا (ص ) با اصحابش تنها به قصد انجام حج از مدینه بیرون شدند. آنگاه رسول خدا (ص ) فرمان داد که هر کس قربانی با خود به همراه نیاورده ، خانه خدا را طواف کند و به عنوان عمره تمتع از احرام بیرون بیاید. یکی از آنها به حضرتش گفت : ای پیامبر خدا (ص )! این حج است و ما نیت حج داشته ایم . آن حضرت فرمود: این حج نیست . عمره است (716).

دلایل ابن عباس و ابن زبیر درباره عمره تمتع

مسلم در صحیحش از قول مسلم قری (717) آورده است که گفت : از ابن عباس درباره عمره تمتع

پرسیدم ، اجازه داد: در حالی که عبدالله بن زبیر آن را ممنوع کرده بود. ابن عباس چون این را شنید گفت :

ما در ابن زبیر زنده است . و او می گوید که پیامبر خدا (ص ) به انجام آن فرمان داده ، به نزد او بروید و از او بروید و از او بپرسید! راوی می گوید: به نزد مادر عبدالله زبیر رفتیم . پیرزنی چاق و نابینا بود. او در پاسخ ما گفت پیامبر خدا (ص ) عمره تمتع را فرمان داده است (718).