دو مکتب در اسلام جلد دوم صفحه 293

و عاقبت کار دو برادر، محمد و ابراهیم ، فرزندان عبدالله بن الحسن ، عینا همان گونه پایان یافت که امام صادق (ع ) مدتها پیش از وقوع آن را بیان فرموده بود.

تا اینجا احادیثی را آوردیم که گویای مراجعه امام صادق (ع ) به کتابهای جفر و مصحف فاطمه - علیهاالسلام - در کسب خبر از مساءله حکومت فرزندان امام حسن (ع ) بود. حدیث زیر نیز از امام زین العابدین (ع ) در

مورد به قدرت رسیدن عمر بن عبدالعزیز روایت شده است .

از عبدالله بن عطاء التمیمی آمده است که گفت : من در خدمت امام علی بن - الحسین (ع ) در مدینه در مسجد پیامبر خدا (ص ) نشسته بودم که عمر بن عبدالعزیز، که جوانی خوش چهره بود و پای پوش نقره ای بر پای داشت ، از کنار ما گذشت . امام زین العابدین نظری به او انداخت و فرمود: ای عبدالله ! این ثروتمند خودخواه را می بینی ؟ او به سلطنت خواهد رسید. گفتم : این فاسق را می گویی ؟ فرمود: آری ، ولی دوران حکومتش بسیار کوتاه خواهد بود...(1134).

اشتشهاد امام رضا (ع ) به جفر

در احوال امام رضا (ع ) در کتاب کشف الغمه (1135) اربلی (م 693 ق ) آمده است : در سال 670 هجری ، یکی از کلید دارهای آستانه مقدسه امام رضا (ع ) پیمان نامه ای را نشان داد که متنش به خط ماءمون و پشت آن به خط شریف امام رضا (ع ) تزئین شده بود. من بر خط شریف امام بوسه زدم و دیدگانم را در گلزار کلامش به گردش آوردم و نعمت زیارت آن خط شریف را از لطف و منتهای خدای تعالی بر خود دانستم . اینک آنچه را ماءمون عباسی به خط خود نگاشته است :

بسم الله الرحمن الرحیم

این عهدی است که عبدالله فرزند هارون الرشید امیرالمؤ منین ، با دست خود برای ولی عهدش علی بن موسی بن جعفر می نویسد، اما بعد، خدای عزوجل اسلام را دین آدمیان قرار داد، و از میان بندگانش رسولانی را برای راهنمائی و هدایت آنان به

سوی خود برگزید، رسولانی که نخستینشان مژده دهنده آخرین ، و هر کدام موید پیامبر پیشین بودند، تا آنکه دیر زمانی پس از انقطاع وحی ، و خالی ماندن رسولان الهی ، و نابودی علم و دانش ، و نزدیکی قیامت ، نبوت خدای سبحان به محمد مصطفی (ص ) خاتمه یافت . خدای رحمان او را خاتم پیامبران و شاهد و حافظ و نگهبان ایشان قرار داد، و کتاب عزیز خود قرآن ، که باطل و ناروا به هیچ روی در آن راه ندارد را بر او فرو فرستاد، فرستادن حکیم ستوده ، کتابی که در آن حلال و حرام ، بشارت و ترساندن ، تحذیر و انذرا، و امر و نهی او است . تا حجت رسایش بر مردمان بوده ، و هر کس هلاک می شود یا سعادت می یابد از روی دلیل و برهان باشد، و خدا شنوای دانا است .

رسول خدا (ص ) رسالت را به جای آورد و مردم را مطابق آنچه به او فرمان داده شده بود، نخست با پند و اندرز حکیمانه نیکو، و سپس با نیکوترین وجهی از جدال احسن و در پایان با جهاد و شدت به سوی خدا و فرمانبرداری از مقررات الهی فرا خواند، تا اینکه خداوند او را به سوی رحمت بی انتهایش بخواند و از این جهان خالی به سرای جاوید یزدانیش برد، و رضوان نعمتهای ابدی را به او ارزانی داشت .