دو مکتب در اسلام جلد دوم صفحه 472

1243- مائده / 4.

1244- کافی ، ج 3، ص 62-63؛ وسائل چاپ قدیم ، ج 3، ص 394، ح 1؛ مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 393؛ احتجاج طبرسی ، ص 134؛ تحف العقول ، ص 131-132 که پاره ای از آن در خطبه 205 نهج البلاغه آمده است ؛ الوافی ، ج 1، ص 63؛ مرآه العقول ، ج 1، ص 215.

1245- عمر دستور داد تا مقام ابراهیم را به جایی که امروز قرار دارد تغییر مکان دهند، در صورتی که در ابتدا چسبیده به کعبه بود. طبقات ابن سعد، ج 3، ص 284، چاپ بیروت ؛ تاریخ الخلفا سیوطی ، ص 137؛ فتح الباری ، باب موافقات عمر، ج 9، ص 236. گفته اند عمر، مقام ابراهیم را به محلی که در دوره جاهلیت داشته بر گردانیده است .

1246- شرح مفصل داستان فدک در این کتاب آمده است .

1247 تا 1300

1247- صاع ، به طوری که در نهایه اللغه آمده ، پیمانه ای است معادل چهار مد که به نظر شافعی و فقهای حجاز هر مد یک و یک سوم رطل عراقی است و به نظر ابوحنیفه برابر دو رطل که فقهای عراق همین رای را پذیرفته اند. و با این حساب صاع پنج و یک سوم رطل و یا

هشت رطل خواهد بود، اما در نظر علمای شیعه ، به موجب روایت زراره از امام باقر (ع ) که در کتاب خلاف آمده ، رسول خدا (ص ) با یک صاع غسل ، و با یک مد وضو می گرفته ، و چون مد یک و یک دوم رطل است ، صاع معادل شش رطل می شود، به رطل مدینه و نه عراقی .

1248- عمر مسجد پیغمبر (ص ) را توسعه داد و برخی از خانه های اطراف آن را ضمیمه مسجد نمود. تاریخ الخلفا سیوطی ، ص 137.

1249- مانند فرمان عمر در مورد عول و تعصیب در ارث ، و یا حکم به قطع دست دزد از مفصل و مچ دست و مفصل ساق پا، بر خلاف فرمان پیغمبر (ص ) در این مورد، و موافقش با اجرای سه طلاق در یک مجلس ، و دیگر داوریهای او که در الوافی آمده و به اولیات عمر موسومند.

1250- همچون زنانی که بدون شهود، و یا در غیر طهر، و بنا به بدعت عمر طلاق داده شده اند.