دو مکتب در اسلام جلد دوم صفحه 79

و در صحیح بخاری و مسلم و سنن ابوداود همین حدیث با الفاظی دیگر آمده که در آخر آن می گوید: مردی در آن جمع چون چنان دید، یک عدد یا دو عدد بند کفش را به خدمت پیغمبر خدا(ص ) آورد. و پیغمبر به او فرمود: بند یا بندهائی آتشین (324)!

باری ، اسلام سپاهیان را از غارت یا تصرف آشکار اموال به دست آمده از طریق زور

و جنگ بازداشته است . و پیامبر خدا(ص ) دیگهای گرسنگانی را که از راه چپاول و غارت گوسفندهایی را به دست آورده بودند واژگون کرد و گوشتهایش را در خاک غلطانید. و تصرف در اموال دیگران را، پنهان و آشکار، نهی فرموده و آن را خیانت و دزدی پنهانی نامیده و گفته است که : نخ و سوزن ، و بیش و کمتر از آن را هم برگردانید. و بر جنازه آن کس که مرتکب خیانت و دزدی پنهانی شد، نماز نگزارد. و کشته خیانتکار را که عبایی کش رفته بود شهید ندانست . و خداوند حق تملک اموال به دست آمده از راه جنگ را، هر چه که باشد، حتی بند کفش ، پنهان و آشکار، از فرد فرد سپاهیان و رزمندگان مسلمان سلب کرده و آن را در قرآن انفال نامیده و در اختیار خدا و پیامبرش قرار داده تا پیامبر خدا(ص ) به هر نحوی که خود صلاح بداند در آنها دخل و تصرف کند.

اکنون ببینیم که پیغمبر خدا(ص ) در اموالی که از راه جنگ با دشمنان به دست آمده چه کرده است :

رسول خدا(ص ) در غزواتش از غنایم جنگی طبق نظر خودش هر مقدار که صلاح می دانست به پیاده می داد، و به شخص سوار نیز هر چه مصلحت می دید مرحمت می کرد (325). خواه آنها در جمع آوری غنایم شرکت مستقیم داشته اند یا نه ، و مقداری هم به بانوان می بخشید.

بالاتر از آن اینکه ، گاه می شد که حضرتش به کسانی که به هیچ روی در جنگ شرکت نداشته اند سهمی از

غنیمت را عطا می کرد؛ همچنان که در جنگ بدر به عثمان و در غزوه خیبر به یاران جعفر بن ابی طالب مرحمت فرمود. این مطلب در صحیح بخاری و مسند طیالسی و مسند احمد و طبقات ابن سعد چنین آمده است :

رسول خدا(ص ) عثمان را در جنگ بدر شرکت نداد

رسول خدا(ص ) عثمان را در جنگ بدر شرکت نداد و او را در مدینه بر جای گذاشت تا پرستاری همسرش رقیه ، دختر پیغمبر(ص ) را، که بیمار بود بر عهده بگیرد. در پایان جنگ ، پیغمبر خدا(ص ) به او سهمی برابر سهم یکی از رزمندگان حاضر در میدان جنگ مرحمت فرمود (326).

و نیز در همان صفحه از کتاب صحیح بخاری از قول ابوموسی اشعری چنین آمده است :