دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 119

چون تیرهای ابوالشعثاء تمام شد، برخاست و گفت تنها پنج تیر من به هدف نرسیده و یقین دارم که پنج نفر از آنها را از پای درآورده ام . وی در آن روز در شمار نخستین کسانی بود که شهید شد. او به هنگام رزم این سرود را می خواند:

اءنا یزید و اءبی مهاصر

اءشجع من لیث بغیل خادر

یا رب انی للحسین ناصر

ولابن سعد تارک و هاجر

من یزید فرزند مهاصر و شجاعتر از شیر بیشه ام . خداوندا! من یار حسینم و از فرزند سعد بریده و از او دوری گزیده ام .

چهار شهید همراه در یک جا

طبری در تاریخ خود آورده است که چهار نفر از یاران امام حسین (ع ) به نامهای عمر بن خالد، و جابر بن حارث سلمانی ، و سعد (آزاد کرده عمر بن خالد) و مجمع بن عبدالله عائذی ، با شمشیرهای آخته و دوشادوش یکدیگر به میدان نبرد تاختند و خود را به سپاه کوفیان زدند و با حملات پیاپی خود، سپاه دشمن را از هم دریدند و پیش رفتند. در این هنگام کوفیان فرصت یافته ، آنان را در حلقه محاصره خود گرفتند و ارتباط آنها را از سپاه امام بریدند و از هر سو بر اندامشان زخم شمشیر و نیزه فرود آوردند که عباس بن علی (ع )، برادر امام ، به یاریشان شتافت و با حمله به سپاه دشمن ، ایشان را که سراپا مجروح شده بودند از چنگال آنها نجات داد.

اما چون بار دیگر سپاه امام (ع ) مورد هجوم کوفیان قرار گرفت ، این چهار نفر با تن مجروح

شمشیر کشیدند و جنگیدند تا سرانجام در یک جا از پا درآمدند و به خیل شهیدان پیوستند.