دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 181

سپاه خلافت تن پوشهای فرزند پیغمبر را به غارت می برند

ابومخنف می گوید: پیکر امام را عریان کردند و هر چه را در بر داشت به یغما بردند. شلوارش را بحر بن کعب و شنل آن حضرت را، که از حریر بود، قیس بن اشعث ربود که پس از چنین جسارتی به قیس قطیفه شهرت یافت .

پای افزارش را مردی از قبیله بنی اود، که به او اسود می گفتند، به غارت برد و شمشیرش را مردی از قبیله بنی نهشل بن دارم برداشت که بعدها به دست خانواده حبیب بن بدیل افتاد.

سپس سپاهیان به چپاول لباسها و زینتها و شتران پرداختند و در آخر به سوی حرم و زنان امام حسین (ع ) و باروبنه و اسباب اثاثیه او روی آوردند، و چه بسا زنان را که چادری از پشت سر آنها می کشیدند و می ربودند!

آخرین شهید

از زهیر بن عبدالرحمان خثعمی آورده اند: سوید

بن عمرو بن ابی المطاع ، از یاران امام ، سخت مجروح و بیهوش در میان کشته ها افتاده بود. پس از شهادت امام اندکی به حال آمد و شنید که می گویند: حسین کشته شد. این ندا، وی را برانگیخت و چون شمشیرش را به غارت برده بودند، با چاقویی که به همراه داشت به کوفیان حمله برد و مدت زمانی با آنان بجنگید تا سرانجام به دست عروه بن بطار تغلبی و زید بن رقاد جنبی از پای درآمد و به خیل شهدا پیوست .

و از حمید بن مسلم آورده اند: من در میان سربازان غارتگر، به خیمه های امام (ع ) وارد شدم و خود را به علی بن الحسین بن علی ، یعنی علی اصغر(221) که بیمار و بر رختخوابش افتاده بود، رساندم . در همان حال شمر بن ذی الجوشن با افراد پیاده اش در این گفتگو بودند که : این بیمار را هم بکشیم یا نه ! من رسیدم و خطاب به ایشان گفتم : سبحان الله ! مگر شما بچه را هم می کشید؟! این بیمار کودکی بیش نیست . من با این سخن هر کس را که برای کشتن او اقدام می کرد جلو می گرفتم و نمی گذاشتم . سرانجام عمر سعد از راه رسید و بانگ برداشت : هیچکس حق ندارد به چادر این بانوان داخل شود و به این بیمار جوان آسیبی برساند؛ ضمنا هر کس هر چه را از اینان به یغما برده است ، به ایشان باز پس دهد. اما به خدا قسم که کسی به حرفش گوش نداد و چیزی

از اموال به غارت برده را پس نداد!

امام علی بن الحسین (ع ) که ناظر ماجرا بود، رو به من کرد و فرمود: کار خوبی کردی ، قسم می خورم که خداوند به وسیله گفتار تو، شر و آسیب اینان را از من دور کرده است .