دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 194

اما بعد، ای مردم کوفه ! ای مردم فریبکار و دغل باز و خودخواه ! ما خانواده ای هستیم که خداوند ما را به شما و شما را به مورد آزمایش قرار داد. و ما از این آزمایش پاک و سربلند بیرون آمدیم ، و آزمایش ما را به توجهی نیکو پذیرفت و علم خودش را در ما به ودیعت نهاد و فهم آن را به ما ارزانی داشت .

این است که ما گنجینه دانش اوییم . به بزرگواری خود ما را گرامی داشت و به وجود پیامبرش محمد - صلی الله علیه و آله - ما را آشکارا بر همه مخلوقاتش برتری داد.

اما شما مردم ما را تکذیب کردید و کشتن ما را روا شمردید و تاراج اموالمان را مباح دانستید. گویا ما فرزندان ترک و اسرای کابل هستیم . با خونی که از ما ریخته اید و دستهایی که به چپاول اموال ما

گشوده اید، نوید شادی و سرور بخود ندهید که عذاب الهی شما را فرا گرفته و سختیهای آن فرود آمده و لعن و نفرین خدا بر ستمگران است .

مرگ بر شما ای کوفیان ! از پیامبر خدا (ص ) چه چیز طلبکار بودید، و یا کدام خون را از او طالبید که کینه و حق خود را بر سر برادرش علی بن ابی طالب ، جد من ، و خانواده او خالی کردید که حماسه سرای شما مفتخرانه چنین سروده است :

ما علی و فرزندان او را با شمشیرهای بران و سنان نیزه های درگیر و روبه رو شدیم !!

خاک بر دهانت ای یاوه سرا! تو به کشتن مردانی مباهات می کنی که خداوند در کتاب خودش پاک و پاکیزه شان معرفی کرده و از هر گونه آلودگی و پلیدی به دورشان داشته است ؟!

پس در خشمت بمیر و همچون پدرت ، مانند سگ ، اسافلت را بر زمین بمال که هر کس کشته خود بدرود. به مقامی که خدای تعالی به ما ارزانی داشته است حسد بردید و آن فضل خداست که به هر کس که بخواهد عطا کند. و من لم یجعل الله له نورا فما له من نور.

در اینجا مردم بسختی ناله برآوردند و گریستند و گفتند: کافی است ای دختر پاکیزگان که به دلهامان آتش زدی و با سخنانت سر تا پایمان را سوزانیدی . این بود که آن بانو نیز خاموش گردید.

سخنرانی ام کلثوم