دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 226

ابن اعثم بعد از آنچه را در پیش آوردیم می گوید: چون یزید از نمازش بیرون شد، دستور داد تا علی بن الحسین و خواهران و عمه هایش - رضوان الله علیهم - را در خانه ای جداگانه جای دادند و ایشان نیز چند روزی را به عزاداری و گریه و زاری بر حسین - رضی الله عنه - نشستند.

راوی می گوید: روزی علی بن الحسین از خانه بیرون آمد و در بازارهای دمشق به قدم زدن پرداخت . منهال بن عمرو صحابی او را دید و به حضرتش گفت :

- شب را چگونه گذراندی ای پسر پیغمبر خدا؟ فرمود:

- چون قوم بنی اسرائیل در میان فرعونیان ، که پسرانشان را سر می بریدند و زنانشان را نگه می داشتند! ای منهال ! در گذشته عرب بر غیرعرب افتخار می کرد که محمد (ص ) از ایشان است و قریش بر دیگر عربها فخر می فروخت که محمد از آنهاست . اما امروز ما اهل بیت پیغمبر خدا (ص ) چنانیم که حقمان غصب شده ، مورد خشم و ستم قرار گرفته ، کشته می شویم و رجز می کشیم و رانده می شویم ، و با همه این احوال ای

منهال می گوئیم : انا لله و انا الیه راجعون .

بازگردانیدن ذراری پیغمبر (ص ) به مدینه جدشان

رویدادها و پیامدهایی که با رسیدن اسرای آل محمد (ص ) به دمشق ، پایتخت خاندان بنی امیه ، به وقوع پیوست در صلاح و مصلحت آل امیه نبود. از این رو یزید دستور داد تا آنها را به همراهی نعمان بن بشیر به مدینه جدشان بازگردانند. طبری و دیگران در این زمینه می نویسد: یزید بن معاویه ، نعمان بن بشیر را چنین فرمان داد: به صورتی شایسته آنها را آماده سفر کن و از شامیان مردی امین و شایسته را با سواران و یارانی چند همراهشان نما که آنها را تا مدینه همراهی کنند.

آنگاه دستور داد تا زنان را در خانه ای جداگانه جای داده احتیاجاتشان را در اخیتارشان نهادند و برادرشان علی بن الحسین را نیز با ایشان همراه نمود.

راوی می گوید: حرم حسینی به خانه یزید وارد شدند. در این هنگام هیچ زنی از خاندان معاویه نبود مگر اینکه با گریه و زاری و نوحه و افغان بر حسین به استقبالشان بیرون شد. آنان مدت سه روز در خانه یزید به ماتم و سوگواری نشستند.

راوی می گوید: روزی یزید، عمرو بن الحسن بن علی را، که پسربچه ای خردسال بود، پیش خواند و با اشاره به فرزندش خالد گفت : با این پسر کشتی می گیری ؟ عمرو گفت : نه ، مگر اینکه به من و او هر کدام یک چاقو بدهی ، آن وقت من با او می جنگم ! با شنیدن این پاسخ یزید برخاست و عمرو را در آغوش گرفت و گفت : شیر را بچه