دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 248

عبدالله حنظله فرزندانش را یکی بعد از دیگری به جنگ مهاجمین فرستاد تا اینکه همگی در این راه از پای درآمدند و او تنها در میان گروهی از یارانش باقی ماند.

آنگاه روی به یکی از موالیان خود کرد و گفت از پشت سر مرا محافظت کن تا نماز ظهر را بخوانم و چون نمازش را به پایان برد، مولایش به او گفت : دیگر کسی باقی نمانده ، چرا ما بمانیم ؟ و این را در حالتی به عبدالله گفت که پرچمش هنوز در اهتزاز بود و فقط پنج نفر در

پیرامونش باقی مانده بودند. عبدالله پاسخ داد: وای بر تو! آخر ما قیام کرده ایم که تا آخرین نفس بجنگیم .

راوی می گوید: اهالی مدینه چون شترمرغان فراری از هر طرف می گریختند و شامیان در میانشان شمشیر کین می نهادند. چون مردمان به هزیمت رفتند، عبدالله ذره از تن بر گرفت و بی هیچ زره و کلاهخودی به جنگ دشمن شتافت و همچنان می جنگید تا از پای درآمد. در این حال مروان حکم بر سر کشته عبدالله حنظله ، که همچنان انگشت اشاره اش کشیده مانده بود، حضور یافت و خطاب به او گفت : در زندگی نیز همیشه انگشت اشاره ات به کار بود! (291)

سپاهیان خلافت حرم پیغمبر را غارت می کنند

طبری و دیگران آورده اند که مسلم دست سپاهیان خود را در غارت مدینه بازگذاشت . آنان نیز مردمان بی دفاع را کشتند و اموالشان را به باد غارت دادند. (292)

یعقوبی می گوید در سقوط مدینه خلق بسیاری کشته شدند و کمتر کسی بود که جان به سلامت برده باشد. مسلم ، حرم پیغمبر (ص )، یعنی شهر مدینه را، بر سپاهیانش مباح کرد و دست ایشان را در قتل و غارت و هتگ حرمت مردم آن سامان بازگذاشت . کار تجاوز آنان به آنجا رسید که دوشیزگان باردار شدند و فرزند به دنیا آوردند و معلوم نبود که پدر آن نوزاد چه کسانی هستند. (293)

در تاریخ ابن کثیر آمده است که در جنگ حره هفتصد تن از حافظان قرآن ، که سیصد نفرشان صحابی بودند و درک صحبت رسول خدا (ص ) را کرده بودند، کشته شدند. و در جای دیگر می گوید در این

واقعه خلق بسیاری کشته شدند، به طوری که چیزی نمانده بود که مدینه از سکنه اش خالی شود. (294)

و نیز گفته است : زنان را مورد تجاوҠقرار دادند، تا جایی که گفته شد در آن ایام هزار زن بدون همسر باردار شدند!