1- مناقب ابن مردویه - مناقب خوارزمی، فصل 4 - رساله لازهار سیوطی - شرف المصطفی ابوسعید خرگوشی - الخصائص العلویه، ابوالفتح نظنزی - نظم دور السمطین جمال الدین زرندی - ما نزل من القرآن فی علی ابو نعیم اصفهانی - فرائد السمطین، باب 12 حمونی - کتاب الولایه ابوسعید سجستانی - تذکره خواص الامه نوه ی ابن جوزی، ص 20 - کفایه الطالب، محمدبن یوسف گنجی، باب اوّل.
الدّارِ»؛(1) «آنان که پس از پیمان بستن، عهد خدا را شکستند وهر آنچه خدا امر به پیوند کرده بگسستند و در روی زمین فتنه و فساد کردند، لعنت بر ایشان باد، و بد خانه ای خواهند داشت.»
قسمت دوم
علاوه بر شُرب خمر و نقض عهد، شیخین (عُمَر و ابوبکر) مرتکب فضیحت بدتری شده اند و آن غصب مال یتیمه ی رسول اللَّه صلی الله علیه وآله است. علمای خودتان نقل نموده اند که بعد از فتح قلعه های خیبر، بزرگان فدک و عوالی (که هفت قریه ی با هم بودند) به خدمت رسول اللَّه صلی الله علیه وآله رسیدند و قرار داد صلحی نوشتند که نصف فدک از آن حضرت باشد و نصف دیگر مال خودشان. بعد از برگشتن به مدینه جبرئیل از جانب ربّ جلیل نازل شد و این آیه را آورد: «وَآتِ ذَالقُرْبی حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَلاتُبَذِّرْ تَبْذِیراً»؛(2)
«حق خویشان خود و فقرا و در راه ماندگان را بده و تبذیر مکن.»
پیامبرصلی الله علیه وآله تأمّل نمود که منظور از خویشان و حق آنان چیست؟ جبرئیل دوباره شرفیاب شد و عرض کرد: «خداوند می فرماید که فدک را به فاطمه علیها السلام بده!» پیامبرصلی الله علیه وآله هم فدک را به ایشان هدیه نمود. تا پیامبرصلی الله علیه وآله حیات داشت فدک در تصّرف فاطمه علیها السلام بود و خود بی بی علیها السلام اجاره می داد و مال الاجاره را به اقساط می آوردند و حضرت به قدر قُوت یک شب خود و فرزندانش برمی داشت و بقیه را در میان فقراءِ بنی هاشم و زائد آن را به سایر فقراء و ضعفا به میل خود