مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 13

1- 19. البدایه و النهایه، ج 8، ص 106 ؛ تاریخ دمشق، ج 39، ص 108 ؛ مجمع الزوائد، ج 1، ص 149 ؛ مستدرک حاکم، ج 1، ص 110 ؛ کنز العمال، ج 1، ص 239.

2- 20. مسند احمد، ج 1، ص 363؛ طبقات ابن سعد، ج 2، ص 100؛ کامل ابن عدی، ج 3، ص 260؛ صحیح مسلم، ج 2، ص 718، کتاب الزکاه، باب النهی عن المسأله و... .

نتیجه: مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام

پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم در عین این که رهبری سیاسی جامعه را برعهده داشت پاسخگوی نیازهای جامعه در زمینه اعتقادات و فقه و مسائل اخلاقی بود. و به یقین می دانست که احتیاج مسلمانان به این امور دائمی و همیشگی خواهد بود، لذا به طور قطع مسلمانان نیازمند مرجعی مورد اطمینان هستند، تا بتواند جوابگوی آنان در ابعاد مختلف دینی باشد و آنان را به حق رهنمون شود و لذا از ابتدای بعثت و حتی قبل از بعثت به فکر چاره ای برآمد تا این خلأ را، با پرورش فردی که برای این امر مهم قابلیت دارد، برای بعد از خود پر کند. با مراجعه به تاریخ و حدیث پی خواهیم برد که آن کس غیر از علی بن ابی طالب علیه السلام نبوده است.

راه دوم: ضرورت حفظ سنت توسط معصوم

این راه را نیز با ذکر مقدماتی بیان خواهیم کرد:

مقدمه اول: ضرورت ارتباط با خداوند

انسان عصاره خلقت است و کمال او در رسیدن به لقای الهی است که از طریق عمل به شریعت همراه با توجه به باطن آن می تواند به این مقصد اعلی برسد.

مقدمه دوم: حقیقت بعد تشریع

شاید عده ای گمان کنند که بُعد تشریع، همان بیان حلال و حرام و امور مربوط به جنبه عملی و سیر و سلوک انسان است. ولی حقیقت این است که بعد تشریع شامل تمام مفاهیمی می شود که مربوط به اعتقاد، اخلاق و سلوک و رفتار انسان است. قرآن آشکارا اشاره می کند که وظیفه پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم شامل تمام زمینه ها می شود آنجا که می فرماید: «أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ»؛(1) «و قرآن را بر تو ناز

ل کردیم تا آنچه برای مردم نازل شده، تبیین نمایی.» پس وظیفه پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم بیان آیات قرآن است و روشن است که معارف قرآن، اختصاص به بیان حلال و حرام در ناحیه سلوک