مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 257

1- 894. بصائر الدرجات، ص 162.

2- 895. همان، ص 158.

3- 896. همان، ص 162.

4- 897. همان، ص 10، ح 4.

5- 898. بصائرالدرجات، ص 9 و 10، ح 5و6.

6- 899. اصول کافی، ج 1، ص 368.

ب) ادله وجوب رجوع به احادیث شیعه

اشاره

این موضوع هدف اصلی ما در این بخش است. ما درصدد برآمده ایم تا از طریق ادله مختلف و بیانات متفاوت ثابت کنیم که بر هر فرد مسلمانی واجب است که به تراث حدیثی و روایاتی را که علما و محدّثین شیعه دوازده امامی در کتاب های خود نقل کرده تمسک کنند و در مقام استنباط احکام به آن ها مراجعه نمایند. اینک به برخی ادله اشاره می کنیم:

1 - عدالت و وثاقت راویان شیعی

بسیاری از راویان احادیث اهل بیت علیهم السلام کسانی هستند که مورد وثوق و اطمینان نزد رجالیین بوده و از اجلاء اصحاب به حساب می آمده اند. به حدّی که علمای رجال از اهل سنت نیز آنان را توثیق کرده و احادیث آن ها را نقل کرده اند.

حال سؤال این است که چرا اهل سنت احادیثی را که همین افراد از اهل بیت علیهم السلام نقل می کنند به آن ها احتجاج نمی کنند؟

سید شرف الدین عاملی در کتاب «المراجعات» صد نفر - به حروف الفبا - از رجال شیعه که در سلسله سندهای احادیث اهل سنت قرار گرفته اند را ذکر کرده است. و نیز شیخ محمّد جعفر طبسی در کتاب «رجال الشیعه فی اسانید السنه» حدود دویست نفر از این افراد را جمع آوری کرده است، که تعداد زیادی از آنان متّهم به رفض و رافضی و تشیّع شدید هستند از قبیل:

- اسماعیل بن موسی فزاری (245 ه.ق)

ابن حجر می گوید: «به او نسبت رفض داده شده است».(1)

ذهبی می گوید: «او از شیعیان کوفه به حساب می آید».(2)

ابن عدی می گوید: «به جهت غلوّ در تشیّع، بر او انکار شده است».(3) در عین حال ابوداوود و ابن ماجه از او روایت نقل کرده اند.(4)