مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 30

1- 66. صحیح ترمذی، ج 5، ص 656، کتاب المناقب.

2- 67. صحیح ترمذی، ج 5، ص 327، کتاب تفسیر القرآن.

یُرِیدُ اللَّهُ...» قالت: فاخذ فضل الکساء فغشاهم به ثمّ اخرج یده فألوی بها إلی السماء ثمّ قال: اللهمّ هؤلاء اهل بیتی وخاصتی فاذهب عنهم الرجس وطهّرهم تطهیراً. قالت: فأدخلت رأسی فقلت: وأنا معکم یا رسول اللَّه؟ قال: إنّک إلی خیر، إنّک إلی خیر»؛ «پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم در حجره او بود، فاطمه علیها السلام با ظرفی از آب گوشت بر پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم وارد شد. پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم، درحالی که بر رختخواب خود نشسته و بر چیزی تکیه داده بود، فرمود: همسر و دو فرزندت را نیز دعوت کن. أُمّ سلمه می گوید: من در حجره نماز می خواندم، در آن هنگام این آیه بر پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم نازل شد: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً». أُمّ سلمه می گوید: پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم گوشه کسا را گرفت و بر روی همه کشاند؛ آن گاه دستانش را به آسمان بلند کرد و عرض کرد: بار خدایا! اینان اهل بیت علیهم السلام من و از خواص من هستند، رجس و پلیدی را از آنان دورساز و پاکشان گردان. امّ سلمه می گوید: به رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم عرض کردم: آیا من با شما هستم؟ فرمود: تو بر خیری، تو بر خیری.»(1)

مقصود از حجیّت

حجیّت بر دو قسم است: موضوعی و طریقی. مقصود از حجیّت موضوعی، حجیّت چیزی است که ذاتاً و فی نفسه حجّت بوده و موضوع برای وجوب تعبّد و متابعت باشد، نه از آن جهت که راهی به حجّت و کاشفِ از آن است. حجیت کتاب خدا و سنّت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم، طبق نصّ قرآن، از قسم اوّل است؛ خداوند متعال به طور مطلق می فرماید: «أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ»؛(2) «خدا و رسول را اطاعت کنید.» و این تنها با حجیّت موضوعی سازگاری دارد.

اما در حجیّت طریقی، اعتبار از آن جهت است که شی ء طریق و راه به حجّت واقعی و موضوعی و نفسی است؛ همانند خبر واحد که راهی ظنّی به سنّت واقعی است، یا خبر متواتر که راهی قطعی به سوی سنّت واقعی است. ما با اثبات عصمت اهل بیت علیهم السلام درصدد اثبات حجیت موضوعی برای سنّت اهل بیت علیهم السلام هستیم.