مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 306

1- 1131. نظرات فی الکتب الخالده، ص 33.

2- 1132. مع رجال الفکر فی القاهره، ص 40.

2 - در مواردی که احادیثی از طریق اهل سنت وارد شده و نیز در همان موارد روایاتی از طرق امامان شیعه رسیده که می تواند مفسّر و مبیّن روایات وارد از طرق اهل سنت باشد، در این صورت وظیفه آن است که بین هر دو دسته روایات - روایات اهل سنت و روایات امامان اهل بیت علیهم السلام - جمع کرده و احادیث اهل بیت حاکم قرار گیرد؛ زیرا مفسّر و شارح احادیث وارد از طرق اهل سنت است. همانند سایر مواردی که دو حدیث وارد شده یکی از آن دو مفسّر و شارح دیگر است.

3 - و در مواردی که حدیث از طرق شیعه و اهل سنت هر دو رسیده ولی با یکدیگر معارضند به نحوی که قابل جمع نمی باشند و یکی مفسّر دیگری نیست، در این صورت وظیفه آن است که به حدیثی تمسک شود که بر دیگری ترجیح دارد، و آن احادیثی است که از طرق اهل بیت علیهم السلام رسیده است؛ زیرا این طریق را پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم تعیین کرده و مردم را به پیروی از آن امر کرده است. همان گونه که از حدیث ثقلین، سفینه، آیه تطهیر و دیگر ادله استفاده می شود.

بازگشت جمیع علوم به امام علی علیه السلام

با مراجعه به تاریخ پی می بریم که جمیع علوم اسلامی به امام علی علیه السلام باز می گردد و آن حضرت مؤسس آن ها به حساب می آید. ابن ابی الحدید در این باره می گوید: «در علم توحید و معارف الهی که اشرف علوم است، کلمات و خطبه های حضرت مملوّ از آن است. معتزله در این زمینه خود را به امام علی علیه السلام منتسب می دانند؛ زیرا مؤسس مکتب اعتزال - واصل بن عطا - شاگرد ابی هاشم عبداللَّه بن محمّد بن حنفیه است، و ابوهاشم شاگرد پدرش محمّد بن حنفیه و او شاگرد امام علی علیه السلام است.

اشاعره نیز خود را به ابوالحسن اشعری منتسب می دانند که او شاگرد ابو علی جبائی، و ابو علی یکی از مشایخ معتزله است.

انتساب امامیه و زیدیه به حضرت علی علیه السلام پرواضح است.

در علم فقه نیز حضرت، اصل و اساس آن به حساب می آید و هر فقیهی در اسلام از فقه او استفاده کرده و بر سر خوان سفره او نشسته است.