مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 354

1- 1265. لسان المیزان، ج 1، ص 429 ؛ میزان الاعتدال، ج 1، ص 207.

2- 1266. تاریخ بغداد، ج 3، ص 357 ؛ لسان المیزان، ج 5، ص 465.

3- 1267. البدایه و النهایه، ج 10، ص 23.

4- 1268. تهذیب التهذیب، ج 1، ص 206.

5- 1269. مختصر تاریخ دمشق، ج 6، ص 278 ؛ تاریخ بغداد، ج 8، ص 278.

6- 1270. تهذیب التهذیب، ج 1، ص 204.

7- 1271. سیر اعلام النبلاء، ج 21، ص 160 ؛ شذرات الذهب، ج 6، ص 453.

و توثیق دشمنان آنان به حساب می آید، و کسی که درصدد تتبّع و تحقیق باشد، به بیش از این افراد دسترسی پیدا می کند.

شبهه هفتم: اتّهام به حافظان سنت!!

شیخ عبداللَّه بن عبدالعزیز می گوید: «و از بارزترین اسلوب های شیعه، اتّهام بزرگان ناقلین دین و سنت و حافظان آن به کفر است. آنان گمان می کنند که این کفّار کسانی هستند که از مدرسه محمدصلی الله علیه وآله وسلم بیرون آمده اند. و این اعتقادی است که روایات معتبر شیعه به آن تصریح دارد».(1)

دیدگاه شیعه درباره صحابه

مؤلّف گرچه نسبت کفر جمیع صحابه را به شیعه داده است ولی با مراجعه به کتاب های اعتقادی علمای شیعه پی می بریم که این نسبت اتهامی بیش نیست. شیعه معتقد است که در میان صحابه افراد مختلفی از عادل و فاسق وجود داشته اند، از این رو مجرّد مصاحبت با رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم باعث نمی شود که کسی تکویناً عادل گردد، بلکه عادل کسی است که در خطّ رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم بوده و نماد سیره او باشد. این رأی، موافق قرآن و سنت نبوی است. و همچنین مورد تأکید صحابه و موافق با سیره آنان است.

این رأی از آن جا که موافق با عقل و نقل بوده، مورد پذیرش شماری از دانشمندان اهل سنت قرار گرفته است که می توان از میان این افراد از سعد تفتازانی، مارزی، ابن عماد حنبلی، شیخ محمد عبده، محمد بن عقیل علوی، محمد رشید رضا، سید قطب، سیّد مقبلی، شیخ محمود ابوریّه، شیخ مصطفی صادق رافعی، محمد غزالی و دیگران نام برد.

شبهه هشتم: نقد صحابه به جهت دفاع از شریعت