مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 365

است که بر تو موکّل شده، و اگر از تو مأیوس شود می رود.

چون به کوفه بازگشت دردش دوباره از همه وقت بیشتر هیجان پیدا کرد. اهل بیتش نزد او آمده و او را بر خوردن جرعه ای نبیذ تحریک کردند، ولی او گفت: نه به خدا سوگند من هرگز قطره ای از آن را تا ابد نخواهم آشامید... .(1)

حال چگونه این قضیه دلالت بر عدم وثاقت او در نقل حدیث دارد؟

ثالثاً: ایشان از میان صدها نفر از اصحاب امامان علیهم السلام که محدثین تراث حدیثی آنان را نقل کرده اند تنها به ذکر این چند نفر پرداخته و می خواهد حدیث شیعه را زیر سؤال ببرد، آیا می توان با تضعیف چند نفر - بر فرض امکان - چنین کاری را کرد؟

شبهه دوازدهم: جرح بریده بن معاویه عجلی!!

شیخ عبداللَّه بن عبدالعزیز می گوید: «عاملی در وسائل خود می گوید: او یکی از شخصیت های بزرگ اصحاب ما به حساب می آید. او ثقه و فقیه است و دارای منزلتی نزد امامان می باشد... من می گویم: این ها در مدح این مرد مبالغه می کنند با این که او در زبان معصومین ملعون است».(2)

پاسخ

همان گونه که نویسنده کتاب «البرهان» اشاره کرده، بریده بن معاویه از افراد ثقه و از اجلاّی اصحاب امامیه به حساب می آید، ولی این که می گویند بر لسان امامان شیعه مورد لعن واقع شده، به جهت روایتی است که از مسمع کردین ابی یسار رسیده که گفت: از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: «لعن اللَّه بریده...»؛ «خدا لعنت کند بریده را...». در حالی که: اولاً: در سند این روایت جبرئیل بن احمد واقع شده که توثیق و مدحی ندارد.

ثانیاً: درباره بریده روایات بسیاری در مدح او رسیده که نزد اصحاب معروف و مشهور است، و شکّی در صدور آن ها از معصوم نیست، و حداقل مورد اطمینان است، و لذا به روایات متعارض شاذّ و نادر اعتنا نمی شود.