مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 376

1- 1298. البرهان، ص 66.

2- 1299. ر.ک: معجم الرجال الحدیث، ج 12، ص 38و39.

صادق علیه السلام از مناظرات او خشنود بوده و به آن امر کرده است.(1)

شبهه بیستم: تبعیض در نقل روایت

عبداللَّه بن عبدالعزیز می گوید: «نزد شیعه جرمی که گمان شده صحابه آن را مرتکب شده اند همان انحراف آنان از ولایت خیالی علی است که ابن سبأ منادی آن بوده است و این که آنان تسلیم خلافت علی بعد از وفات رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم نشدند. این تصرّف از صحابه به گمان شیعه آنان را از عدالت اسقاط کرده است، در حالی که خودشان اقرار کرده اند که بزرگان از علما و فقها و موثّقین خود از فطحیه بوده که معتقد به امامت عبداللَّه بن جعفر افطح بعد از پدرش جعفر صادق شدند، و نیز برخی واقفی شده و امامت امام رضا و امامان بعد از او را انکار نمودند. پس سببی که به جهت آن عدالت صحابه را اسقاط کردند در این راویان نیز موجود است... ولی شیعه آن راویانی را که خدا و رسولش آن ها را مدح نکرده توثیق می کنند ولی اصحاب رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم را تکفیر می نمایند با این که از کسانی که اعتقاد به عصمتشان دارند روایت کرده اند که فطحیه کافر و واقفه کافر و زندیق اند».(2)

پاسخ

اولاً: همان گونه که قبلاً اشاره کردیم شیعه دوازده امامی همه صحابه را مورد جرح و طعن قرار نداده است، بلکه تنها مطاعنی را که در کتاب های اهل سنت برای برخی از صحابه ذکر شده آن ها را نقل می کند. و این مطاعن خیالی نیست، بلکه از مسلّمات قرآن و سنت و تاریخ صحیح است که هیچ گونه تأویل و توجیهی را در خود نمی پذیرد.

ثانیاً: ولایت حضرت امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام آن طوری که نویسنده می گوید، گمان و خیالی نیست که عبداللَّه بن سبأ منادی آن باشد، بلکه همان گونه که در جای خود به طور مفصّل بحث و بررسی شده، ولایت حضرت علی علیه السلام با صریح