مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 387

بوده که این دو در بیان احکام ناقصند.

وانگهی او بعد از آن که به خلافت رسید و فتوحات را شروع کرد، می خواست دستش باز باشد و خود را محدود به کتاب و سنت نداند، و به همین جهت بود که تدوین حدیث را منع کرد. عمر شورای سی نفره ای از صحابه درست کرد تا مصالح را تشخیص دهند، او معتقد بود که مصالح تغییر و تحوّل پیدا می کنند و لذا حکم نیز باید به تبع آن ها تغییر کند. ولی حضرت علی علیه السلام معتقد بود که حلال و حرام رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم دائمی است، مگر آن که آن حضرت حکمی را موقّت جعل کرده باشد.

آری، یک مطلب است و آن این که ما تمام روایات اهل سنت را باطل نمی دانیم؛ زیرا ما مشترکات حدیثی بسیاری در مسائل مختلف داریم. حتی مطابق نظر برخی از فقها در صورتی که در موردی در مصادر خود خبری نداشتیم، ولی اهل سنت از امام علی علیه السلام نقل حدیث کرده اند، و این حدیث نزد آنان مشهور است، آن را قبول کرده و می توانیم به مضمون آن فتوا دهیم. و حتی برخی می گویند: در صورتی که در مصادر حدیثی ما مطلقاتی وجود دارد، و قیود آن در مصادر حدیثی اهل سنت از امام علی علیه السلام نقل شد و جوّ شهرت نیز با آن بوده است، به آن تقییدات عمل کرده و به توسط آن ها مطلقات را تقیید می زنیم، مگر در صورتی که شهرت قدمای اصحاب ما بر عمل به مطلقات باشد. و لذا مشاهده می کنیم که وقتی از امام علیه السلام درباره اختلاف روایات نقل شده از آنان با روایات نبوی سؤال می شود، حضرت نمی فرماید آن روایات باطل است و تنها روایاتی که ما نقل می کنیم صحیح می باشد، بلکه می فرماید: «الحدیث ینسخ کما ینسخ القرآن»؛ «همان گونه که قرآن نسخ می شود حدیث نیز از جانب رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم نسخ می گردد.» در این گونه موارد این امام معصوم و آگاه از حقیقت سنت است که از آن اطلاع دقیق دارد و آن را به مردم ابلاغ می کند ولی عموم مردم از نسخ اطلاع ندارند. و بدین جهت است که در ظاهر نقل حدیث از طریق اهل سنت به توسط صحابه با نقل حدیث از طریق شیعه به توسط اهل بیت علیهم السلام اختلاف نمایان می گردد.

شبهه بیست و ششم: تضعیف زراره