مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 404

1- 1333. الام، ج 1، ص 208.

2- 1334. الموطأ با تنویر الحوالک، ج 1، ص 93 ؛ جامع بیان العلم، ج 2، ص 244.

3- 1335. الجامع الصحیح، ج 4، ص 632؛ جامع بیان العلم، ج 2، ص 244.

4- 1336. جامع بیان العلم، ج 2، ص 264.

5- 1337. مسند احمد، ج 6، ص 244.

امام صادق علیه السلام به کسی که صحبت از آرای مختلف و هواهای نفسانی می کرد، فرمود: «لا واللَّه ما هم علی شی ء ممّا جاء به رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم الّا استقبال الکعبه فقط»؛ «نه به خدا سوگند، آنان جز رو به قبله کردن، به آنچه رسول خدا آورده است، عمل نمی کنند».(1)

هنگامی که عمران بن حصین، به امام علی علیه السلام اقتدا کرد، دست مطرف بن عبداللَّه را گرفت و گفت: «علی نمازی همانند نماز محمد به جای آورد. او مرا به یاد نماز محمد انداخت».(2)

فقه اهل سنت در زمینه این منبع عظیم استنباط؛ یعنی حدیث، با این مانع مهم و مشکل اساسی مواجه بوده، و نتوانسته است از آن به آسانی بگذرد، ولی خوشبختانه شیعه امامیه با اقتدای به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم هرگز به این گرفتاری مبتلا نشدند. اهل بیت کسانی بودند که همانند رسول خدا در کنار مردم قرار داشتند و از طرفی خود نیز به تألیف سنت اهتمام می ورزیدند و دیگران را هم به تدوین و کتابت آن تشویق می کردند تا احادیث با اطمینان خاطر و بدون کم و زیاد به دست آیندگان برسد.

ویژگی هفتم: نیاز به عصر تبیین و توسعه

همان گونه که گفته شد، بعد از هر پیامبر؛ به ویژه پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله وسلم نیاز به عصری به نام عصر تبیین و توسعه و تطبیق شریعت پیش می آید تا دستورهای دین در سطحی وسیع، گسترش یابد. بدون این گستره دینی هرگز به جهان شمولی و کمال دین نخواهیم رسید.

دین اسلام، جهانی و خاتم ادیان است. یکی از وجوه اعجاز اسلام این است که تا روز قیامت می تواند نیازها و ضرورت های قانونی و اجتماعی را پاسخ دهد و زمینه ساز سعادت بشر در تمام عرصه ها و زمان ها و مکان ها باشد. بعد از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم نیز نیازمند عصری هستیم که این دین مقدس با شریعت جامع و کامل در سطح کلی توسعه یابد.