نگین حقیقت: مناظره ی مأمون با علمای اهل سنت درباره ی فضایل حضرت علی علیه السلام صفحه 45

پس باید پذیرفت که آن ها یکسان نیستند، چرا که آن ها هم در طرز فکر و هم در عمل اختلاف شدیدی داشتند، در این صورت پیروی هر دو، ممکن نمی باشد.

در نتیجه به یقین می توان گفت: این خبر اختلاف برانگیز از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم صادر نشده است، زیرا اگر کسی بخواهد پیروی از ابابکر بکند، قهرا با عمر مخالفت کردهو اگر پیروی فرمان عمر بکند، قطعا فرمان ابابکر را مخالفت نموده است و در هر صورت، از فرمان پیامبر که پیروی آن ها و اقتدا به آنان باشد، سرپیچی کرده است.

امّا اختلاف آن ها در موارد مختلفی بوده است: ابابکر اهل ردّه را اسیر و عمر آن ها را آزاد شمرد. عمر به ابابکر گفت خالدبن ولید را عزل نماید و او را به انتقام خون مالک بن نُویره به قتل برساند ولی ابوبکر امتناع کرد. عمر متعه را حرام نمود ولی ابوبکر این کار را نکرد. عمر دفتر عطایا برای خلافت تشکیل داد ولی ابوبکر این کار را نکرد. ابوبکر برای خود جانشین تعیین کرد ولی این عمل را عمر انجام نداد و....

« توضیح»

« توضیح»

پس از آن که مأمون ادّعای اوّلی خود را مطرح ساخت، و بنا بر شروع سؤال از طرف دانشمندان حاضر در جلسه شد، آنان دلایل خود در باطل بودن ادّعای مأمون! را در قالب روایاتی مجعول مطرح ساختند.

البته بر کسی از اهل تحقیق پوشیده نیست که دانشمندان، روایات صحیح از ناصحیح را به وسیله ی علم حدیث شناسی (درایه الحدیث) و علم رجال، شناسایی می نمایند.

به همین جهت، علمای رجال، همه ی احادیث وارده، در تمام ابواب فقهی و غیر فقهی را، از نظر راویان حدیث بررسی کرده و فقط روایاتی را می پذیرند که راویان آن صادق و موثّق بوده و صحّت انتساب حدیث به