- پیشگفتار 1
- دیدگاههای شیعه در مسائل مربوط به تقریب 4
- اشاره 4
- 1- پیدایش شیعه 8
- 2- عصمت پیشوایان 16
- 3- مصونیت قرآن از تحریف 20
- 4- تهمت تکفیر صحابه 33
- 5- اقامه دو نماز در یک وقت 48
- 6- سجده بر تربت 53
- توسعه در سجدهگاه 57
- عناصر وحدت 60
- عناصر مؤثر در تقریب مسلمانان 60
- اشاره 60
- 1- یکتاپرستی و یکتاگرایی 63
- 2- یگانگی شریعت و آیین 67
- 3- وحدت رهبری 72
- 4- وحدت هدف 72
- 1- اختلافات کلامی و فقهی 77
- موانع تقریب 77
- 2- اختلافات قومی 84
- 3- ناآگاهی از عقاید همدیگر 86
حضرت در قرآن و یا سنت حضرت رسول صلی الله علیه و آله وارد شده باشد- چنان که وارد شده است- هردو یک مبدأ داشته و در یک زمان متولد شده‌اند.
در این‌صورت، «اسلام» و «تشیع» دو واژه‌اند که از مکتب واحدی حکایت دارند و به یک حقیقت اشاره می‌کنند.
تشیع، جز پذیرش اسلام به‌صورت یک مکتب الهی، که یکی از اجزای آن ولایتِ بلافصل امیرمؤمنان است، چیز دیگری نیست و انسان متشیّع همان مسلمانی است که به آنچه در قرآن و سنت آمده و یکی از آنها پیروی از امیرمؤمنان و خلافت اوست، معتقد باشد.
خوشبختانه دلایل قاطعی بر چنین مطلبی گواهی می‌دهد؛ رسول گرمی صلی الله علیه و آله در سومین سال بعثت، که به حکم آیه وَ أَنْذِر عَشیرَتکَ الأقْرَبین (1)
مأمور شد بنی‌هاشم را به اسلام فرابخواند و در مجلسی که آنان را به توحید و نبوت خویش و معاد روز قیامت دعوت کرد، در همان مجلس، ولایت و خلافت علی علیه السلام را نیز اعلام نمود و چنین فرمود:
1- 1- شعراء: 214.