راه وحدت امت اسلامی صفحه 101

خود، نقل می کند و بابت این اجتهاد، از جانب عمر، عذرخواهی می نماید!

از آن زمان به بعد، همه مسلمانان از این روش پیروی کردند، جز اهل بیت پیامبر (ص) و پیروان شان که نه تنها «

حی علی خیر العمل » را شعار خود قرار دادند، بلکه این اصل، از جمله مسائل ضروری مذهب آنها به حساب می آمد، تا جایی که وقتی شهید فخ حسین بن علی بن الحسن بن حسن بن علی (ع) در روزگار هادی (1)خلیفه عباسی در مدینه قیام کرد، به مؤذن دستور داد در اذان، دو مرتبه این جمله گفته شود. (2)

امام زین العابدین (ع) و عبدالله بن عمر نیز، پس از «

حی علی الفلاح » ، «

حی علی خیر العمل » را در اذان می گفتند. (3)

اما طبق روایت های متواتر و متعددی که در کتاب معروف وسائل الشیعه الی احکام الشریعه آمده است، مطلب ثابت و بدیهی است. (4)

نماز تراویح

مقصود از تراویح، نمازهای مستحبی است که در ماه رمضان به جماعت خوانده می شود.

علت نام گذاری این نماز به تراویح این است که آنها پس از خواندن هر چهار رکعت، اندکی استراحت را لازم می دانند. اما شیعه به همان شیوه ای که در زمان رسول خدا (ص) عملی می گشت، آن را به عنوان نافله رمضان و به صورت فرادا

1- گمراه کننده مردم را هادی می گفتند، چنان که نابینا را بصیر می نامند.
2- مقاتل الطالبیین، در شرح زندگی شهید فخ، ص ٢٩٧.
3- السیره الحلبیّه، ج ٢، ص ٣٠5.
4- وسائل الشیعه، ج 5، ص 4٢5، باب ٢٢ من ابواب الاذان و الاقامه.