راه وحدت امت اسلامی صفحه 108

قصه وفات عمر که در سال ٢٣ هجری رخ داد، این مطلب را آورده است، (1)دیگران هم، مطلب را روایت کرده اند.

اما از جمله اسنادی که تأویل و اجتهاد اهل سنت را در این موضوع ثابت می کند، روایت احمدبن حنبل است که در حدیث زید بن ارقم در مسند از عبدالاعلی آمده است. او می گوید:

پشت سر زید بن ارقم بر جنازه ای نماز خواندم و او پنج تکبیر گفت که عبدالرحمن ابی لیلی حرکت کرد و دست او را گرفت و گفت: مگر فراموش کردی که پنج تکبیر گفتی؟ زید گفت: نه، من عقب سر دوستم، ابوالقاسم (ص) نماز خواندم و آن حضرت پنج تکبیر گفت و این روش را من هرگز ترک نمی کنم. (2)

برای میت می توان گریه کرد؟ !

تأویل و استنباط دیگری که واقع شده، این است که «خلیفه دوم» ، گریه بر میت را حرام نموده است!

سعید بن مسیب می گوید:

وقتی ابوبکر وفات نمود، عایشه برای وی، مجلس عزا و نوحه به پا کرد، اما عمر آمد و از مجلس گریه و عزاداری جلوگیری کرد و عایشه و دیگران، زیر بار نرفتند و با دیگران به گریه ادامه دادند. عمر به هشام بن ولید گفت: داخل خانه شو و دختر ابی قحافه را نزد من بیاور، هشام خواست وارد شود که عایشه نگذاشت.