راه وحدت امت اسلامی صفحه 121

اما خلیفه اول و پیروان وی، نص در خلافت را، به همان دلایلی که بیان شد و با توجه به روحیه سیاست طلبی که داشتند، تأویل کردند.

اکنون نمونه ای از تأویل های خلیفه اول، که اثبات می کند که اجتهادکننده معذور است را از نظر می گذرانیم:

ماجرای «جیش اُسامه»

این ماجرا در صفر سال (١١ هجری) رخ داد. سریه «اسامه بن زید بن حارثه» ، برای جنگ با رومیان آخرین سریه زمان رسول خدا (ص) بود که آن حضرت برای انجام آن سریه اهتمام و ارزش فراوانی قایل بود و اصرار داشت که چهره های معروف مهاجر و انصار، همچون ابوبکر، عمر، ابوعبیده جراح و سعد در آن شرکت داشته باشند. (1)

پیامبر (ص) اسامه را فراخواند و دستور داد:

تو را فرمانده ارتش قرار دادم. حرکت کن و در همان مکانی که پدر تو شهید شد، کار جنگ با اهل اُبْنَی (2)را خاتمه بده. در این جنگ باید بکوشی که بر دشمن پیشی گیری. برای این منظور دیده بانان و کارشناسان را مقدم بدار و خود عقب تر از آنها حرکت کن. اگر خداوند پیروزی نصیب تو کرد، آنجا توقف مکن و زود مراجعت کن.

اما روز ٢٨ صفر، بیماری بر آن حضرت غلبه کرد و چون روز ٢٩ فرا رسید و حضرت متوجه شد که سپاه سستی می کند، از خانه خارج شد و ارتش را تشویق