راه وحدت امت اسلامی صفحه 151

نزد رسول خدا رفت و گفت: ای پیامبر! من کسی را بکشم که در حال نماز است؟ مگر خود از کشتن نمازگزاران نهی نکردی؟ !

پس از آن پیغمبر (ص) فرمود: کیست که برود آن مرد را به قتل برساند؟

عمر گفت: من حاضرم، اما عمر نیز، وقتی وارد مسجد شد و مرد منافق را در حال سجده و چهره بر خاک دید، با خود گفت: ابوبکر که از من افضل بود، او را نکشت، من چگونه او را به قتل برسانم؟ آن وقت به حضور رسول خدا برگشت و آن حضرت فرمود: چه شد؟

عمر گفت: او را در حال سجده دیدم و کشتن او را ناپسند دانستم!

در نهایت، پیغمبر (ص) فرمود: دیگر چه کسی حاضر است، آن مرد را به قتل برساند؟

علی (ع) اعلام آمادگی کرد و پیامبر نیز، تأکید نمود که حتماً اقدام شود، اما وقتی علی (ع) در مسجد حضور یافت، متأسفانه مرد منافق رفته بود و آن حضرت بدون نتیجه به حضور رسول اکرم (ص) مراجعت نمود!

بعد پیغمبر (ص) فرمود: اگر این مرد کشته شده بود، در امت من حتی دو نفر هم، گرفتار اختلاف نمی شدند. (1)

این مطلب را حافظ، محمدبن موسی شیرازی در کتاب خود از تفسیرهای یعقوب بن سفیان، مقاتل بن سلیمان، یوسف قطان، قاسم بن سلام، مقاتل بن حیان، علی بن حرب، سدی، مجاهد، قتاده، وکیع و ابن جریح و به صورت مرسل ابن عبدربه اندلسی روایت کرده اند، اما ابن عبدربه در پایان، داستان اضافه می کند:

پیغمبر (ص) فرمود: این مرد اولین منشأ اختلافی است که در امت من به وجود