راه وحدت امت اسلامی صفحه 173

برای تطهیرشان جبرئیل (ع) را فرستاده است. پیامبر (ص) به دستور خداوند به وسیله آنها با دشمنان مباهله کرده و آنها کسانی هستند که خدای متعال، مودت آنها را واجب کرده و رسول اکرم (ص) ولایت و دوستی آنها را واجب نموده است. آنها یکی از دو «ثقلینی» هستند که هر کس به آنها تمسک جوید، گمراه نمی گردد و هر کس از آنها اطاعت کند، راه هدایت به سوی خداوند را یافته است.

یکی از آنها امیر مؤمنان (ع) است که برادر، ولی، پرچمدار تأسیس دین و وصی حضرت محمد (ص) است و کسی است که پیامبر (ص) راجع به او شهادت داده است که: «او خدا و رسول را دوست دارد و موقعیت او نسبت به پیامبر، مانند موقعیت هارون نسبت به موسی است» و فرزندان او هم [حسن و حسین]، نواده های رسول خدا (ص) و سید جوانان اهل بهشت خواهند بود» .

گذشته از آن معاویه، عبدالله بن عباس که عالم بزرگوار امت بود را در قنوت نماز لعن و نفرین می کرد، در حالی که از مقام و منزلت او آگاه بود و می دانست که ضرورت دین، احترام به او را اقتضا می کند.

به هر حال، خاندان پیامبر (ص) دارای مقامی بس رفیع هستند؛ زیرا آنها اهل بیت نبوت، معدن رسالت، محل نزول فرشتگان، مهبط وحی و معدن رحمت الهی هستند، گرچه معاویه درباره آنها به لعنت در قنوت نماز، قناعت نکرد و به همه سرزمین ها اعلام کرد که در نمازهای عید و جمعه نیز، امیر مؤمنان (ع) را لعنت کنند. خطبا هم، در اجرای این بدعت کفرآمیز کوتاهی نکردند تا جایی که ناسزا به علی (ع) جزیی از خطبه بود و خطبه ای خوانده نمی شد مگر اینکه یاران و انصار معاویه، علی (ع) را لعنت می کردند. این عمل خائنانه و جاهلانه تا سال ٩٩ هجری ادامه داشت تا اینکه بهترین خلیفه بنی مروان عمربن عبدالعزیز، دستور داد