راه وحدت امت اسلامی صفحه 175

چرا علی (ع) را ناسزا و دشنام نمی دهی؟ سعد پاسخ داد: «به خاطر مزایا و امتیازاتی که رسول خدا (ص) برای علی (ع) قایل بود، که اگر یکی از آنها را من داشتم، برایم از داشتن شتران سرخ مو محبوب تر بود. (1)

به احنف بن قیس دستور داد که باید منبر بروی و خواه و ناخواه به علی (ع) لعنت کنی، اما میان آنها کار به مشاجره و رسوایی کشید و چون معاویه ترسید که اگر احنف بالای منبر برود، کار رسوایی، بیشتر می شود، بدین جهت از منبر فرستادن او صرف نظر کرد. (2)

علاوه بر این، همه می دانند که معاویه، حجربن عدی و یاران او را به این دلیل کشت که آنها حاضر نشدند، از او اطاعت کنند و به علی (ع) ناسزا بگویند، در صورتی که اگر از او متابعت می کردند، جان آنها محفوظ می ماند. (3)

معاویه به عبدالرحمن بن حسان غفری دستور داد که علی (ع) را لعن کند، اما او زیر بار نرفت، آنگاه او را دستگیر کرد و پیش زیادبن ابیه فرستاد و دستور داد او را به بدترین شکلی به قتل برساند! زیاد هم، عبدالرحمن را، زنده زیر خاک کرد!

به هر حال، معاویه هم خود در مجامع عمومی به علی (ع) ناسزا می گفت و هم دیگران را در همه جا برای انجام این گناه، تهدید و تشویق می نمود، در حالی که پیامبر (ص) فرموده بود: «

مَن سَبَّ عَلِیّاً فَقَدْ سَبَّنِی .» (4)؛ «هر کس علی (ع) را دشنام و ناسزا بگوید، به من ناسزا گفته است» .

1- نسایی، خصایص العلویه، ص٣4، ح ١١، ترمذی هم آن را نقل کرده است؛ صحیح، مسلم، ج 5، ص ٢٣، باب فضایل علی (ع) ، ح ٣٢؛ الاصابه، ج ٢، ص 5٠٩.
2- تاریخ ابو الفداء، در حوادث سال 6٧ هجری.
3- المستدرک علی الصحیحین، ج 4، ص ٨٨؛ ابو الفرج اصفهانی، الاغانی، ج ١٧، ص ١٣٣، ابن جریر و ابن اثیر هم در حوادث سال 5١ هجری آن را آورده اند.
4- حدیث متواتری است و حاکم هم آن را نقل کرده است.